De oceanen zijn letterlijk aan het stikken, waarschuwen de wetenschappers
Het debat over klimaatverandering en de gevolgen die deze veroorzaken laait steeds meer op. Verontreiniging vernietigt langzaam onze natuurlijke ecosystemen. Je kunt je gemakkelijk voorstellen hoe deze omwentelingen onze Aarde bedreigen, omdat we dagelijks zien hoe het klimaat en het gebied waarin we leven wordt getransformeerd.
Wat we niet zien, is ook wat ons meer zorgen zou moeten maken. We hebben het over de zuurstofloosheid van de zee.
Matt Wilson/Jay Clark, NOAA NMFS AFSC
De zuurstofloosheid van de zee bestaat uit een snelle afname van het zuurstofpercentage in de zeeën over de hele wereld. Het is een zeer gevaarlijk proces omdat het niet alleen mariene ecosystemen in gevaar brengt, maar ook de zuivere luchtreserves van de hele aarde: meer dan 2/3 van de aardse zuurstof is namelijk afkomstig van de zee.
Het onderzoeksteam onder leiding van Andreas Oschlies, professor aan het GEOMAR Helmholtz Centrum voor Ocean Research in Kiel, Duitsland, ontdekte dat deoxygenatie in de afgelopen 50 jaar, de zeeën van de zwaarst getroffen gebieden meer dan 40% van hun zuurstofreserves hebben verloren.
De opwarming van de aarde is de oorzaak van deze situatie. De zeeën verliezen zuurstof, om twee redenen: 1) hoe warmer een vloeistof wordt, hoe minder gas het kan vasthouden; 2) doordat het smelt, creëert het poolijs een soort koude barrière die op het oppervlak van het water wordt afgezet en die, vanwege de verschillende temperatuur en dikte, zich niet kan mengen met de onderliggende wateren; aangezien zuurstof de neiging heeft om naar de oppervlakte te stijgen, wanneer deze de oppervlaktelaag bereikt en niet naar de diepte terugkeert, is deze verloren.
Karen F. Wishner, professor in de oceanografie aan de Universiteit van Rhode Island, zei dat sommige zeedieren de neiging hebben om te verhuizen naar koelere, meer zuurstofrijke wateren. Maar deze wezens kunnen zich niet voor altijd verplaatsen omdat de wezens waarmee ze zich voeden niet in koude wateren kunnen leven. Op de lange termijn brengt daarom het gebrek aan zuurstof het leven van alle mariene soorten in gevaar.
Andere zeedieren, zoals Chinese garnalen, verliezen daarentegen hun behendigheid en vruchtbaarheid. Lillian McCormick, een promovendus aan de Universiteit van Californië, verduidelijkte dat het zuurstofverlies ook een verlaging van vitale functies zoals zicht, gehoor en geur inhoudt.
Om al deze redenen hebben sommige wetenschappers de verklaring van Kiel over de deoxygenatie van de zee in het leven geroepen, een soort van manifestatie tegen de vervuiling die de risico's benadrukt die gepaard gaan met het gebrek aan zuurstof in de zee. Een belangrijke maatregel waarvan we hopen dat deze het geweten over de hele wereld - overheden en burgers - naar een verantwoordelijker en bewuster leven op deze planeet zal brengen.
