Een vrouw ziet een uil die een eendje grootbrengt: wanneer ze er een expert bij roept ontdekt ze een vreemde waarheid
In de natuur is het niet zeldzaam dat dieren van een bepaalde soort in symbiose leven met andere dieren: deze “symbiose” kan verschillende nuances aannemen, gaande van de meest volledige afhankelijkheid tot een misbruik van de energieën van anderen.
De fotografe Laurie Wolf slaagde erin een heel bijzonder fenomeen van samenwerking tussen verschillende soorten te documenteren: het begon allemaal toen ze het vreemde gedrag van een Carolina-eend (Aix sponsa) waarnam, terwijl ze sommige van haar eieren in een uilennest deponeerde.
Fotografe Laurie Wolf heeft verschillende vogelhuisjes in de tuin van haar huis: hier besluiten elk jaar veel vogels om een nest te bouwen.
Verrast merkte de vrouw op dat een eend haar eieren in een van de vogelhuisjes waar zich een uil bevond, had gedeponeerd: eerst dacht ze dat de eend gewoon op zoek was naar een ander nest omdat het hare was leeggehaald - er waren sporen van gebroken schaal op de grond - maar toen de dagen verstreken, realiseerde ze zich dat de vogel het ei had achtergelaten.
Aan de andere kant bleef de uil die het nest het eerst had bezet steeds langer in het huisje nadat de eend het ei erin had gelegd. Het was toen, met grote verrassing, dat Laurie het eendje uit het nest zag komen, ze een veel duidelijker beeld had van wat er was gebeurd: vrijwel zeker had de uil een hele maand op het ei gebroed, totdat het was uitgekomen.
Uit angst dat de uil vroeg of laat het eendje als een prooi zou zien, nam de vrouw contact op met een vogelexpert: haar angsten waren gegrond, in die zin dat de man haar adviseerde het eendje zo snel mogelijk weg te halen. Gelukkig sprong het eendje uit het nest en sloot zich aan bij een andere groep eenden, waarschijnlijk teruggeroepen door het gekwaak.
Ze kwam ook van de expert te weten, dat wat ze met eigen ogen kon zien, een praktijk is die veel vogels uitoefenen: het wordt egg-dumping genoemd en bestaat uit het achterlaten van eieren in het nest van andere vogels die misschien niet eens tot dezelfde soort behoren.
De voordelen van deze praktijk betreffen de mogelijkheid om terug te keren om te paren en nieuwe eieren te produceren, om de overlevingskans van het nageslacht te vergroten. Aan de andere kant loopt de broedende vogel het risico veel energie in het broeden te verspillen zonder zijn genen door te geven aan het nageslacht.
Een zeer merkwaardig fenomeen dat ons laat zien hoeveel de verschillende soorten in de natuur met elkaar te maken hebben, veel meer dan we denken!
