Blauw voor jongens en roze voor meisjes? Vroeger was dat niet zo
Blauw voor jongens en roze voor meisjes. Waarschijnlijk is er geen betere manier om een genderonderscheid te vertegenwoordigen dat diep geworteld is in onze cultuur - en die we eerlijk gezegd zouden moeten overwinnen.
Ondanks het feit dat het concept en de betekenis van het woord “gender” de laatste tijd veel veranderd is en minder gedefinieerde contouren aanneemt dan zijn oudere perceptie, zijn er nog steeds elementen die verschillen creëren, te beginnen met kleuren.
Maar is het altijd zo geweest? Niet echt, aangezien deze fundamentele onderscheiding van roze en blauw iets relatief recents is.
Honolulu Museum of Art/Wikimedia
Er was namelijk een tijd dat kleuren niet werden gebruikt om mannen en vrouwen van elkaar te onderscheiden. Dit wordt aangetoond door de studies van Jo B. Paoletti, professor aan de Universiteit van Maryland, en auteur van Pink and blue: telling the boys from the girls in America.
Het tijdperk in kwestie is niet eens heel lang geleden. Het is voldoende om terug te gaan naar het midden van de negentiende eeuw om te beseffen dat jongens en meisjes tot die tijd gewoon in het wit gekleed waren, een kleur die gemakkelijker schoon te maken was als het vuil werd.
Vervolgens, om de allerkleinsten te kleden was het de beurt aan pastelkleuren en lichte kleuren en een paar jaar later werd de roze-blauwe onderscheiding een must.
Maar dit is waar geleerden iets ongewoons hebben ontdekt. Roze was namelijk voor jongens bestemd, terwijl voor meisjes blauw gebruikt werd.
De reden? Volgens de meest voorkomende theorieën, werd blauw geassocieerd met de Maagd Maria, terwijl roze - afgeleid van rood - verwijst naar kracht en mannelijkheid.
Deze theorieën komen ook tot uiting in de geschriften van Gavin Evans, fotograaf, schrijver en kleurdeskundige. Hij onthulde dat het onderscheid tussen kleuren die tegenovergesteld zijn aan die van vandaag voor mannen en vrouwen de regel was.
Dus wanneer veranderde alles om te worden wat het nu is? De omwenteling lijkt begonnen te zijn sinds de tweede naoorlogse periode.
Misschien als gevolg van een grotere aanwezigheid van vrouwen in het openbare leven, of misschien om eenvoudige mode-redenen (wetenschappers wijzen vooral op de invloed van Franse mode, waarbij roze traditioneel geassocieerd werd met vrouwelijkheid), werd roze gezien als geschikter voor het vrouwelijke geslacht, terwijl blauw viriliteit en mannelijkheid verwierf.
En de kloof is in de loop van de jaren groter geworden, om een echt onderscheidend kenmerk te worden, vooral in kinderartikelen.
In het licht van de merkwaardige geschiedenis van deze twee kleuren, zou men zich afvragen wat het lot van roze en blauw de komende jaren zal zijn, gezien het feit dat genderverschillen en stereotypen geleidelijk plaatsmaken voor een plichtsgetrouwe gelijkheid.
