De ongelooflijke overwinning van de inheemse Waorani tegen oliemaatschappijen: handen af van het Amazonewoud
Het is de echte "groene long" van onze planeet, met een ongelooflijk fascinerende natuur en rijk aan biodiversiteit. We hebben het over de Amazone, het grootste tropische regenwoud ter wereld.
Vijf en een half miljoen vierkante kilometer die van fundamenteel belang zijn voor het natuurlijke evenwicht, maar die voortdurend worden bedreigd door ontbossing, vervuiling en meer in het algemeen door menselijke activiteiten.
In het deel van het Amazonewoud dat bij Ecuador hoort, is er echter een inheemse stam die onlangs, met hun strijd tegen de oliemaatschappijen, een stukje geschiedenis schreef.
Het zijn de Waorani, ongeveer 5000 Indianen die in het gebied van Curaray wonen, tussen de provincies Napo, Orellana en Pastaza. Hier hebben ze hun voorouderlijke landen, zwaar bedreigd door olieboringen.
In februari 2018 werd door de Ecuadoriaanse centrale overheid een beslissing genomen om maar liefst zestien concessies voor landboringen te verlenen, die het lot van meer dan 200 duizend hectare ongerept bos voorgoed zouden veranderen.
Een uitgestrekt gebied, precies waar het land van de Waorani ligt, die onmiddellijk hun stem lieten horen tegen olie-exploitatieprojecten. De protesten, geleid door de activist Nemonte Nenquimo, hebben hun vruchten afgeworpen, aangezien de concessies binnen een paar maanden werden teruggebracht van zestien naar twee.
Maar de Waorani stopten niet. Samen met andere naburige stammen bleven ze protesteren, praatten ze over "geschonden mensenrechten" en vroegen ze de regering om vragen te stellen over beslissingen met betrekking tot hun voorouderlijke landen.
Opnieuw bevestigend dat ze volledig tegen olieboringen zijn, slaagden zij erin om een historisch en fundamentele terugtrekking naar de instellingen over deze kwestie te maken.
Het Hof heeft de autochtonen gelijk gegeven: hun land kan niet worden geëxploiteerd voor winsten uit aardolie en van de multinationals die het beheren. Een zin die was gebaseerd op de grondwet van Ecuador en op wat door de VN was vastgesteld.
Het recht van de Waorani om het bezit en behoud van de plaatsen te behouden waar zij altijd hebben geleefd, is gedefinieerd als "onvervreemdbaar, onherroepelijk en onverdeelbaar".
Natuurlijk moet het oordeel nog worden bevestigd in hoger beroep, maar het lijdt geen twijfel dat de vasthoudendheid van de protesten van de Indianen geschiedenis heeft geschreven, en dat zal niet gemakkelijk veranderen.
Daarom hebben de beloften en veronderstelde geschenken die de grote bedrijven in de loop van de jaren naar de indianen hebben uitgevoerd geen zin. Hun besef dat de omgeving waarin we leven de enige is die we hebben en daarom ten koste van alles moet worden verdedigd, heeft de overhand gekregen.
