In 2048 zouden zeeën en oceanen volledig verstoken kunnen zijn van vissen
Bijna iedereen houdt van de zee. De zon, een prachtig strand, een adembenemende zonsondergang zijn allemaal elementen die lichaam en geest regenereren.
De zee is echter niet alleen synoniem aan strandleven, vakantie en ontspanning. Er bevindt zich een echte parallelle wereld, bestaande uit wezens die altijd nuttig zijn geweest voor de mens voor voedsel en handel.
Stel je nu eens een toekomst voor waarin je uit de zee hoogstens wat afval kunt vissen, helaas. Onmogelijk? Niet echt, gezien het alarm dat al enige tijd wordt geslagen.
Tegen 2048 is er misschien geen vis meer in de zeeën en oceanen. Een apocalyptische hypothese, maar helaas plausibel en schadelijk, niet alleen voor de natuur, maar ook voor de mens, die bovenaan de voedselketen staat.
Precies de visserij lijkt de oorzaak te zijn van deze noodsituatie. Natuurlijk heeft de mens altijd gevist voor voedsel, maar nooit zoals de gewetenloze en onhandelbare manieren waarop zeedieren worden gevangen, die de schade nauwelijks zullen herstellen.
Er wordt elk jaar gesproken over 2700 miljard vissen die uit de zeeën worden gehaald. Velen van hen worden om de meest uiteenlopende redenen weggegooid en teruggeworpen in het water, zonder leven. Een nutteloze en absurde opoffering, wat het lot is van ongeveer 40% van de totale vangst.
Vissen op een manier die niet respectvol is voor het zeeleven, betekent ook dat voedselketens worden beschadigd en dat ze problemen veroorzaken voor veel dieren die er leven. Haaien vinden bijvoorbeeld praktisch geen voedsel en dit is een bron van onomkeerbare onevenwichtigheden.
Als we de schade die voortvloeit uit menselijke vervuilende activiteiten en de enorme hoeveelheden afval die elke dag door mensen worden geproduceerd, toevoegen aan dit scenario, dat op zichzelf niet erg geruststellend is, is het duidelijk dat de vooruitzichten, voor de vissen en niet alleen, allesbehalve rooskleurig zijn.
Het lijkt erop dat de mens, op een onbevooroordeelde manier, gelooft dat hij zich kan blijven gedragen zoals hij wil, en dat hij de meester is van levens en omgevingen op onze planeet.
Het is tijd om te begrijpen dat een dergelijke visie niet langer kan worden getolereerd, omdat het niet alleen dieren en ecosystemen in gevaar brengt, maar ook de mens schaadt.
Het is niet nodig om te wachten tot 2048 om de gevolgen van wat we vandaag doen onder ogen te zien, maar het is dringender om nu te handelen, in de naam van een collectieve welvaart die te vaak over het hoofd wordt gezien.
