Het verhaal van Marion Pritchard, de heldin die 150 Joodse kinderen heeft gered door te doen alsof het haar kinderen waren
De Shoah ("catastrofe" in het Hebreeuws) vertegenwoordigt de donkerste periode van de twintigste eeuw. Zes miljoen Joden verloren hun leven alleen omdat ze tot een andere etniciteit behoorden dan welke als “zuiver” werden beschouwd. De periode tussen 1933 en 1945 was vol dramatische verhalen.
En toch, precies om deze reden, is het ook het moment van de geschiedenis waarin het mogelijk is om ongelooflijke heldhaftige figuren te vinden. Zoals Marion van Binsbergen, die 150 kinderen van de dood redde. Laten we eens kijken wat haar verhaal was en waarom deze vrouw een onuitwisbare stempel heeft gedrukt.
United States Holocaust Memorial Museum
Marion werd in 1920 in Amsterdam geboren en groeide op in een gezin en een stad die wordt gekenmerkt door sociale integratie. Ze studeerde bijvoorbeeld op een school waar het aantal Joden erg hoog was. Toen nazi-Duitsland Nederland in mei 1940 bezette, veranderden de dingen: Adolf Hitler legde de raciale wetten ook in dit land op.
Het leven zou nooit meer hetzelfde zijn voor de jonge Marion. Op een avond in 1941, terwijl ze met een paar vrienden op pad was, werd de vrouw door de Duitsers gearresteerd voor het overtreden van de avondklok. De situatie werd gecompliceerder toen de nazi's ontdekten dat de gearresteerde jongens vertalers waren van bepaalde informatie die door de BBC werd verspreid. Marion verklaarde er niets mee te maken te hebben, maar ze werd toch 7 maanden gevangengezet.
Maar de meest traumatische gebeurtenis moest nog komen. In het voorjaar van 1942 was Marion getuige van een Duitse razzia in een weeshuis. De vrouw was geschokt door het geweld waarmee de nazi's Joodse kinderen in de wagons laadden die hen naar concentratiekampen zouden brengen. De kinderen werden bij hun haar gepakt, mishandeld, geduwd of letterlijk op de karren gegooid.
United States Holocaust Memorial Museum
Vanaf dat moment besloot Marion dat ze alles zou doen om de vervolgde mensen te redden. Ze begon in het Nederlandse verzet te werken en bracht voedsel, kleding en valse documenten naar degenen die het land wilden verlaten. Maar bovenal redde ze meer dan 150 kinderen waarvan ze net deed of het haar eigen kinderen waren.
De grootste hulp gaf Marion aan de familie van Fred Polak, een Nederlandse onderzoeker en filosoof. Marion hielp Polak en zijn drie kinderen onder te duiken bij vrienden in Huizen (bij Amsterdam). In 1944 werd het huis geïnspecteerd door een Nederlandse collaborateur. De man doorzocht het huis, maar vond niemand. De collaborateur besloot echter na een half uur terug te keren, zodat hij er zeker van zou zijn dat hij op deze manier de ondergedoken Joden zou hebben verrast.
United States Holocaust Memorial Museum
En zo gebeurde. De man keerde terug en ontdekte de familie Polak. Er was weinig aan te doen, de man en zijn drie kinderen zouden worden gedeporteerd. Maar Marion pakte een pistool en schoot de collaborateur neer.
Na het einde van de oorlog, werkte ze voor de Verenigde Naties voor noodhulp en revalidatie in kampen voor ontheemden in Duitsland. Hier ontmoette ze Anton Pritchard, het hoofd van een van de velden waar ze werkte, en trouwde met hem. De twee verhuisden naar New York in 1947, waar Marion de Joodse vluchtelingenfamilies hielp.
In 1981 ontving de vrouw de eer van "Righteous Among the Nations", de hoogste onderscheiding voor niet-Joden die met eigen gevaar handelden om diegenen te redden die door de nazi's werden vervolgd. Een ontroerend en voorbeeldig verhaal. Mensen als Marion laten zien dat je zelfs in de donkerste tijden heldhaftig kunt zijn.
