Deze ramp in het Noordpoolgebied gaat onopvallend aan alles en iedereen voorbij: dieren komen wanhopig op mensen af op de vlucht voor de vlammen
Wat er sinds juli 2019 aan de hand is in het Noordpoolgebied is iets dat zijn weerga niet kent. Groenland, Siberië, Noord-Canada en Alaska staan in brand en het wordt steeds moeilijker om de brand te beheersen. Temperaturen boven de 30 graden, nog hogere C02-concentraties, smeltende gletsjers en miljoenen hectaren bos in brand, dat zijn wel feiten om een behoorlijk kritieke toestand mee te omschrijven. Mensen moeten dit weten, dit mag niet onopvallend aan ons voorbijgaan.
In die gebieden zijn branden van zulke omvang nog nooit eerder waargenomen. Dus bewust worden van wat er aan de hand is, is een zinvolle eerste stap om goed te kunnen begrijpen wat er gebeurt in het milieu. Niet alleen planten bomen en luchtkwaliteit lijden onder deze natuurramp, maar wij zelf ook en ook de dieren die leven in de natuur.
De schitterende landschappen in Siberië zitten vol fascinerende dieren. Vossen, beren, herten, zwijnen, wolven maken een vast onderdeel uit van natuur waarvan de kans bestaat straks niet meer hetzelfde te zijn. De dieren in de bossen zijn zo wanhopig dat zij doen wat wij ook zouden doen in die situatie: proberen te ontkomen.
Maar het probleem is echter dit: de vuurzeeën zijn zo uitgestrekt dat de bossen in het Noordpoolgebied onleefbaar worden. Die dieren kunnen niet anders dan zo ver vluchten dat ze tot aan nederzettingen en plekken komen waar mensen wonen. En dan is dit nog het lot dat is voorbestemd voor de "mazzelaars", want dieren van een kleiner formaat komen niet eens weg uit de brandgebieden. Ze stikken uiteindelijk in de vlammen.
In de dorpen die zich om de brandgebieden heen bevinden spreken inwoners van wilde dieren die steeds vaker tevoorschijn komen. En de dieren bevinden zich in zo'n onzekere situatie dat mensen hen op alle mogelijke manieren proberen te helpen voor zo ver dat gaat.
Een kleine ondervoede bruine beer met brandwonden bijvoorbeeld had geen andere keus dan koekjes en water aannemen van lokale bewoners, hoewel het dier aanvankelijk wel wantrouwig was. Om dan nog maar te zwijgen over een roedel vossen die in Itsjedinski hun eigen hol hebben gebouwd in de buurt van mensen en hun activiteiten, naast een weg buiten het bos, totaal tegen hun gewoontes in. Vossen, lynxen en hazen hebben nog het meeste last van de vuurzee in het Noordpoolgebied, met name als zij zich onlangs hebben voortgeplant. Muizen treft absoluut het slechtste lot, zij vluchten in holen in de grond. Hetzelfde geldt voor egels, zij blijven vaak doordat ze zo traag zijn letterlijk gevangen tussen twee vuren.
En dan hebben we het nog niet eens erover gehad dat wilde dieren zich agressief en wantrouwig kunnen gedragen uit wanhoop en angst. Het maakt hun leven er niet zekerder op als je kijkt naar hun behoefte aan voedsel plus het feit dat ze zo dicht op mensen zitten.
Voor een scenario als dit, dat met de dag erger wordt, zijn er snelle en effectieve oplossingen nodig om een catastrofe in te dammen die grotendeels al zijn schade heeft aangericht. En dan niet alleen maatregelen die zijn bedoeld voor de korte termijn. Het besef kan maar niet snel genoeg komen dat we een andere houding moeten aannemen ten opzichte van het klimaat en de ecosystemen op de aarde, die uniek is. Voorkomen is beter dan genezen.
