Wat is slaapverlamming, de toestand waarin we wakker lijken te zijn in een nachtmerrie
Op het eiland Newfoundland (Canada) noemen ze het Old Hag (letterlijk "Oude Heks“); de Inuit, de bevolking in het uiterste noorden van onze planeet, beweert dat het wordt veroorzaakt door boze geesten; in Japan wordt het Kanashibari genoemd. De wetenschap heeft het op een niet minder mysterieuze manier verlammende of hypnagogische illusie genoemd (van het Griekse ipno en agogos: wat tot slaap leidt). Dit is wat gewoonlijk slaapverlamming wordt genoemd.
Slaapverlamming treft een groot deel van de wereldbevolking: ongeveer 40% van de mensen ervaart dit evenement minstens één keer in hun leven. Maar waaruit bestaat het? Hypnagogische illusies worden gekenmerkt door een sterk traumatisch ontwaken: we worden wakker en er verschijnen obscure aanwezigheden voor onze ogen. Deze aanwezigheid kan de vorm aannemen van mannen, heksen, vampieren en demonen van verschillende aard. Om te beslissen wat ze zijn is alleen onze verbeelding: in de slaapkamer is er eigenlijk niemand, we dromen alleen met open ogen. Wat het gevoel traumatisch maakt, is het onvermogen om te bewegen.
Wat gebeurt er? Volgens slaapstudies treden hypnagogische illusies op vanwege een "storing" terwijl we slapen. Wanneer we de REM-fase bereiken, verlammen onze spieren terwijl de ogen blijven bewegen. De REM-fase is degene waarin we dromen en ons lichaam ons verdedigt tegen de ongecontroleerde bewegingen die we kunnen maken tijdens een te levendige droom of een nachtmerrie.
Na de REM-fase worden we wakker. Het kan echter gebeuren dat, terwijl we wakker worden, de spieren hun activiteit nog niet hebben hervat, waardoor we bewust zijn maar niet in staat om te bewegen. In sommige van deze gevallen veroorzaakt de combinatie van onirische mentale activiteit en waaktoestand angstige hallucinaties. Verantwoordelijk voor deze verschrikkelijke visioenen is een hyperactivering van de amygdala, het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor de mechanismen van angst. Hypnagogische visioenen kunnen echt traumatisch zijn, maar ze zijn niet gevaarlijk. Ze duren enkele seconden en kunnen worden beheerst. In dit verband heeft de psycholoog Jorge Conesa Sevilla een boek geschreven over hoe ermee om te gaan. Over slaapverlamming maakten de psycholoog Cristopher French en filmmaker Carla MacKinnon ook een korte film.
Het is belangrijk om te weten dat slaapverlamming gemakkelijker mensen treft die lijden aan paniekaanvallen en mensen die onder stress staan. Om te voorkomen dat je deze traumatische ervaring krijgt, is het eerste wat je daarom moet doen, serener leven.
Source:
