Naast Zuid-Amerika brandt ook Afrika: de branden in Angola en Congo zijn het dubbele van die van de Amazone
Terwijl de branden in het Amazonewoud bezorgdheid blijven wekken en hectaren biodiversiteit en kostbare natuur voor de hele wereld in brand staan, is er een ander deel van de planeet waar enorme bosbranden zijn uitgebroken, nog groter en omvangrijker geacht dan de Zuid-Amerikaanse.
We hebben het over centraal Afrika, en met name de gebieden tussen Angola en Congo. Hier verwoesten de vlammen niet alleen bossen, maar ook savannes, graslanden en andere waardevolle ecosystemen voor het overleven van de planeet en degenen die daar wonen. Laten we in detail zien wat er aan de hand is.
via BBC
NASA-satellieten hebben gegevens verzameld die weinig aan de verbeelding overlaten: Afrika brandt en het aantal branden is veel groter dan dat in Brazilië. Het gaat om ongeveer 7000 branden in Angola en bijna 3400 in Congo, die allemaal uitbraken tussen donderdag 22 en vrijdag 23 augustus 2019, tegen de 2200 branden in de Amazone.
Deze catastrofale fenomenen, die minder internationale aandacht krijgen dan die van de Amazone, zijn aan de gang sinds juli 2019 en vertonen geen tekenen van afname. Onnodig te zeggen dat de gevolgen van de Afrikaanse branden zeer ernstig zijn: het regenwoud van Congo wordt bijvoorbeeld beschouwd als de "tweede groene long" van de aarde na het Amazonewoud.
Volgens experts zijn dit de ergste branden die in de afgelopen 15 jaar zijn geregistreerd: momenteel verliezen we volgens de bevindingen van het Copernicus-programma in centraal Afrika de grootste concentratie biomassa op de hele planeet.
Zoals is gebeurd met de branden in Siberië en nog meer voor degene die in Zuid-Amerika branden, ligt ook in het geval van Congo, Angola en Midden-Afrika, de menselijke hand aan de basis van deze catastrofe. In het bijzonder de noodzaak voor mensen om "plaats te maken" voor hun landbouwactiviteiten, waar zij vermeende natuurlijke "obstakels" zien.
Vandaar wordt besloten om het bos "schoon te maken" door branden te stoken, op basis van het principe dat de as die na de branden op de grond ligt, de bodem vruchtbaarder en productiever maakt voor landbouw en gewassen. Een nogal roekeloos beleid en visie, die stipt elk jaar vóór het regenseizoen plaatsvindt, maar die geen rekening houdt met de catastrofale gevolgen die ze veroorzaken.
Branden stoten namelijk enorme hoeveelheden koolstofdioxide en broeikasgassen in de lucht uit, vernietigen habitats, doden dieren en, bovenal, maken het land veel meer onderworpen aan snelle erosie, en daarom aan zijn snellere "consumptie".
De aardse natuur ervaart echt een moment van extreem gevaar. Het lijkt overbodig om het te herhalen, maar nooit eerder is een internationaal bewustzijn nodig van wat er echt gebeurt, om vervolgens gericht te handelen. Goede bedoelingen volstaan niet meer: we hebben concrete feiten nodig om de prachtige omgeving die ons huisvest te redden.
