Een zee van vulkanisch gesteente dringt de Stille Oceaan binnen en gaat richting Australië: daarom is dit goed nieuws
Een nogal bijzonder fenomeen, dat niet elke dag voorkomt, is dat van de onderzeese vulkaanuitbarstingen die de vorming van grote poreuze rotsmassa's veroorzaken die de oceanen binnendringen. Dit is wat sommige Australische zeelieden hebben gezien, die zich plotseling - letterlijk - in een zee van vulkanische rotsen bevonden. Dit enorme deel van de rotsen gaat langzaam richting Australië en hoewel het gevaarlijk kan zijn voor de navigatie - zeilers worden daarom gewaarschuwd - is het ook potentieel gunstig voor de herbevolking van het Groot Barrièrerif.
via BBC
NASA Earth Observatory/Joshua Stevens
Door middel van enkele onderzoeken lijkt het erop dat de uitbarsting van een onderzeese vulkaan in de buurt van de archipel Tonga, in de Stille Zuidzee, de vorming van deze "drijvende" rotsen zou veroorzaken. De vulkaanuitbarsting heeft zodoende aanleiding gegeven tot een "zee van puimsteen", die een deel van het oceaanoppervlak beslaat over 150 vierkante kilometer (groter dan de hele gemeente Bologna).
Zeiler Shannon Lenz heeft een video op het net verspreid waarin het mogelijk is om zijn boot in de zee van rotsen te zien drijven. De man zei dat hij 6-8 uur had gevaren in een oceaan bedekt met puimsteen. Sommige stenen monsters, zo groot als basketballen, werden voor analyse naar de Queensland University of Technology, in Australië gestuurd. Scott Bryan, een universitaire geoloog, zei dat dit soort rotsen ongeveer eens in de vijf jaar in de regio worden gezien en dat op dit moment de meer dan een triljoen stukjes puimsteen die in de oceaan drijven zich verspreiden naar de Fiji, voorbij Nieuw-Caledonië en Vanuatu.
Ook de NASA-satellieten hebben het evenement geregistreerd. Als de rotsen echt Australië bereiken (dit zou ongeveer 7-12 maanden duren), zou dit een totaal positieve gebeurtenis kunnen zijn voor het arme Barrièrerif, dat al lang geleden dood is verklaard vanwege de klimaatverandering. Volgens deskundigen zouden zeedieren zich vastgrijpen aan drijvende rotsen om sneller door de stroming te worden getransporteerd; op deze manier zouden ze binnen een paar maanden of een jaar het Barrièrerif kunnen bereiken en zelfs gedeeltelijk beschadigde ecosystemen herstellen.
