De laatste momenten van een dolfijnenfamilie: de moeder pakt hen stevig vast voordat ze worden gevangen
In Taiji, Japan, arriveert elk jaar het moment van het tragische seizoen van de dolfijnenjacht, een gebeurtenis die met dezelfde wreedheid wordt herhaald en waarbij volledige families van deze zeezoogdieren worden uitgeroeid. Een scène waar je met moeite naar kijkt zonder boos te worden, is die welke door vrijwilligers van Dolphin Project is gefilmd: jagers achtervolgden een groep dolfijnen urenlang en brachten hen vervolgens naar ondiep water. Eenmaal omringd begonnen de dolfijnen in nauw contact met elkaar te zwemmen, elkaar te troosten, vlak voor het onvermijdelijke trieste lot.
via Dolphin Project
Het is de zoveelste episode van geweld tegen deze weerloze dieren die zich in korte tijd herhaalt. Dit komt door het feit dat het jachtseizoen op dolfijnen in Japan een slachting is die zes maanden per jaar duurt. In een van de vele jachtmomenten werd het ontroerende tafereel vastgelegd waarin de leider in nauw contact met de rest van de dolfijnen zwemt in een poging hen te troosten voor de tragedie.
De ongelukkige familie van dolfijnen werd 's nachts alleen gelaten, beperkt tot de baai door netten, maar de volgende dag keerden de jagers terug naar de plek, net na zonsopgang om de klus te klaren. De dolfijnen zwommen nog steeds dicht bij elkaar terwijl ze probeerden te begrijpen wat er aan de hand was, totdat de jagers de dolfijnen begonnen te selecteren.
Momenten van onrust, waarin de dolfijnen nerveus zijn om weg te komen van de jagers, maar dicht bij elkaar bleven. Acht van hen werden geselecteerd om in gevangenschap te worden gefokt, terwijl de laatste groep gevangenen aan de rand van de baai werd achtergelaten totdat een boot arriveerde om hen mee te nemen - dit is waar het bloedbad begon.
Het proces van het slachten van deze arme beesten is lang en pijnlijk: vanwege hun grootte verdelen jagers de slachting in verschillende fasen - op deze manier worden de exemplaren die nog in leven zijn gedwongen om in het bloederige water te zwemmen, terwijl ze hulpeloos getuige zijn van moorden op hun eigen familie.
Een traditie die al lang bestaat, maar die niets menselijks heeft: er is geen goud en geld dat zo'n wreedheid kan rechtvaardigen waarvan we hopen dat het zo snel mogelijk zal eindigen.
