Wat het milieu betreft, lijken walvissen op de Amazone: ze kunnen 40% van de CO2 van de planeet opnemen
Volgens een studie van het Internationaal Monetair Fonds kunnen walvissen de meest ecologische oplossing zijn voor de opwarming van de aarde. Hoewel een dergelijke bewering ongelooflijk is, is het het resultaat van een volledig natuurlijk ecosysteem waar deze walvisachtigen leven en bijdragen aan de werking ervan. Volgens het onderzoek kunnen walvissen een hoeveelheid kooldioxide absorberen dat gelijk staat aan ongeveer 4 Amazonewouden.
via IMF
Met hun ademhaling kunnen deze walvisachtigen 40% van de CO2 die op onze planeet wordt geproduceerd, oftewel het verbijsterende aantal van 37 miljard ton, “uitademen". Over aantallen gesproken, de walvissen absorberen dus het werk dat zou moeten worden gedaan door 1700 geplante bomen wat, zoals we eerder meldden, overeenkomt met ongeveer 4 bossen van de grootte van de Amazone.
Deze krachtige absorptie waar walvissen toe in staat zijn, is mogelijk dankzij hun vermogen om mineralen in de zeebodem naar de oppervlakte te brengen, essentieel voor de ontwikkeling van fytoplankton, het meest efficiënt in het opzuigen van kooldioxide. Kortom, hoe meer walvissen er in de buurt zijn, hoe meer CO2 er wordt opgenomen.
Al in 2010 had een onderzoek van de Australian Antarctic Division het belang van het walvisecosysteem voor CO2-absorptie benadrukt; volgens dit specifieke onderzoek konden hun uitwerpselen ongeveer 12% van het ijzer op het oppervlak van de Atlantische Oceaan vertegenwoordigen, een mogelijkheid die door de jaren heen is beperkt door willekeurig jagen op deze walvisachtigen, waardoor de essentiële functionaliteit van het mariene ecosysteem in gevaar is gebracht die de walvissen helpen te behouden.
Stephen Nicol, auteur van de studie uit 2010, verklaarde overtuigend: "Zelfs 1 procent meer plankton in de zeeën betekent het opnemen van honderden miljoenen tonnen CO2 per jaar. Alsof elk jaar plotseling 2 miljard volwassen bomen verschijnen”.
Zeer interessante gegevens die een extra inspiratie vormen voor toekomstige manieren om de effecten van klimaatverandering te bestrijden.
