In gevallen van stress plegen mannelijke cellen zelfmoord, vrouwelijke cellen overleven: een studie bevestigt dit
Een nieuwe stap voorwaarts is gemaakt in de zogenaamde Geslachtsgeneeskunde, welke altijd het gedrag en de structuur van genen bij mannen en vrouwen heeft bestudeerd en hun verschillen en overeenkomsten heeft bepaald. Een cross-wetenschappelijke studie met de Istituto Superiore della Sanità ( ISS), de Afdeling Experimentele, Diagnostische en Gespecialiseerde Geneeskunde (DIMES) aan de Universiteit van Bologna, het IRCCS Instituut voor Neurologische Wetenschappen van Bologna, het IAC (Institute for Applied Computing) en de Nationale Onderzoeksraad (CNR) van Rome bevestigden substantiële genetische verschillen.
via Nature
Het crossover onderzoek heeft onderstreept hoe cellen van mannen, die aan verschillende soorten stress staan blootgesteld, de neiging hebben om “zelfmoord” te plegen door het zogenaamde “apoptose”-proces uit te voeren, terwijl vrouwencellen reageren op externe veranderingen en invloeden door zich te “confronteren” met het probleem en zorgen voor het overleven van omliggende cellen.
Dit zeer verschillende proces tussen mannelijke cellen (XY) en vrouwelijke cellen (XX) is toegeschreven aan dat genetische materiaal dat bestaat uit moleculaire componenten die microRNA's worden genoemd; deze laatste reguleren de genexpressie en beïnvloeden het gedrag van cellen; het is geen toeval dat deze moleculaire componenten betrokken zijn bij vele ziekten zoals infecties, tot tumoren.
Het microRNA dat verantwoordelijk zou kunnen zijn voor dit verschil tussen mannelijke en vrouwelijke cellen is geïdentificeerd in de miR548am-5p aanwezig in de fibroblasten van de vrouwelijke opperhuid, volgens de woorden van Anna Ruggeri, co-auteur van de studie: "Het hoge niveau van de miR548am-5p in de vrouwelijke cellen zouden verantwoordelijk zijn voor de grotere weerstand tegen verschillende soorten stress, door de regulering van sommige genen, zoals Bax en Bcl2, betrokken door mitochondria gemedieerde doodsmechanismen."
Hoewel de studie de verschillende moleculaire samenstelling tussen mannen en vrouwen benadrukt, onderstreept de huidige geneeskunde nog steeds het belang van gerichte en niet-generieke benaderingen van genderstudies.
