Elke 16 dagen ontvangt deze Canadese telescoop mysterieuze radiosignalen vanuit de verre ruimte
Er zijn afstanden en concepten die naar onze mening soms te moeilijk voor te stellen zijn op een concrete manier. Denk bijvoorbeeld aan het lichtjaar. Deze astronomische meeteenheid komt overeen met meer dan 9400 miljard km: een heel snelle afstand om te "verteren" voor ons mensen.
Stel je nu eens voor dat, 500 miljoen lichtjaar van ons, iets in de ruimte werd geprojecteerd, met vaste en regelmatige cadans, en dat onze technologische hulpmiddelen dit kunnen vastleggen. Het is geen science fiction, maar het is de realiteit. Precies, dit is wat astrofysici detecteren door de gegevens van de Canadese radiotelescoop Hydrogen Intensity Mapping Experiment (CHIME) in British Columbia te analyseren.
via CNN
Het is niet moeilijk te begrijpen dat een dergelijk fenomeen wetenschappers letterlijk heeft verbijsterd. Elke 16 dagen wordt volgens een specifiek schema een reeks zeer krachtige radiosignalen uitgezonden door een nog niet-geïdentificeerde bron die zich op slechts 500 miljoen lichtjaren van de aarde bevindt.
Met "specifiek schema", zoals uitgelegd in een artikel gepubliceerd op arXiv door Cornell University, wordt bedoeld dat onze telescopen deze signalen, die enkele milliseconden duren, gedurende 4 dagen achter elkaar in één of twee vlagen per uur worden opgevangen. Dan, alsof er niets was gebeurd, volgen 12 dagen van absolute stilte. Op de zestiende dag herhaalt de cyclus zich, wat suggereert dat iets de volgorde regelt.
In het bijzonder zijn dit snelle radioflitsen, dat wil zeggen pieken van hoogenergetische radiosignalen uit de ruimte en duren, zoals vermeld, enkele milliseconden. Voldoende tijd echter om ze te onderscheppen met krachtige middelen zoals de Canadese telescoop in kwestie. De oorsprong van snelle radioflitsen is een van de vragen die de meeste interesse en vragen opwekt in de hedendaagse astrofysica.
Deze specifieke radiosignalen die in Canada zijn ontdekt, vergeleken met eerder onderschepte signalen, zijn bijzonder omdat ze een regelmatige en repetitieve cadans hebben, iets dat nog nooit eerder is geverifieerd. Waar ze vandaan komen blijft een mysterie en het is zeker een vraag die brede en interessante debatten in de wetenschappelijke wereld veroorzaakt.
Een lichaam dat rond iets anders draait, zoals een zwart gat dat er af en toe radiogolven van blokkeert, kan een realistische verklaring voor het fenomeen zijn. Astrofysici sluiten echter niet uit dat het ook afkomstig kan zijn van kunstmatige, autonome bronnen, die communicatiesignalen cyclisch kunnen overbrengen.
Een fenomeen dat even fascinerend als mysterieus is en daarom een groot aura van suggestie heeft aangetrokken. Dat kan ook niet anders, als we ons afvragen wat onze telescopen echt oppikken. Wie weet of dit alles zal helpen om beter te begrijpen wat ons omringt en welke rol onze planeet speelt in de diepten van de ruimte...
