Coronavirus, China beveelt berengal als remedie aan, verkregen in de vreselijke "galboerderijen"
Het is geen mysterie dat de traditionele Chinese geneeskunde dierlijke delen en stoffen gebruikt voor de vervaardiging van medicijnen en cosmetische producten, maar het is ook waar dat de meeste grotendeels plantaardig zijn en vooral niet het gebruik van wilde dieren omvat. Met het uitbreken van COVID-19 heeft China de consumptie en het fokken van wilde dieren vanaf februari 2020 verboden; desalniettemin lijkt de Chinese regering zelf het gebruik van berengal te hebben gepromoot om de ernstigste gevallen van het coronavirus te bestrijden. Gezien de beslissing om de handel in levende wilde dieren op de markten stop te zetten, lijkt die voor het promoten van berengalproducten, en dus de handel in "delen" van dieren, een paradoxale keuze.
Van gal is bekend dat het een hoog gehalte aan ursodeoxycholzuur bevat, dat zeer effectief is bij het oplossen van galstenen en bij de behandeling van leveraandoeningen; er werd echter geen werkzaamheid gevonden bij de behandeling van Covid-19. Professor Cliffor Steer, van de Universiteit van Minnesota, heeft de voordelen van ursodeoxycholzuur bestudeerd en heeft vastgesteld dat het absoluut niet op het virus reageert, hoewel het ontstekingsremmende eigenschappen heeft en de immuunrespons kan reguleren, door het te verlichten, en bijgevolg dus de symptomen van Covid-19. Maar het is niet wetenschappelijk bewezen dat berengal effectief is tegen het Coronavirus.
In China zijn er de zogenaamde "galboerderijen", verschrikkelijke plaatsen waar duizenden beren (vooral die met een witte nek) tientallen jaren, zo niet een heel leven, opgesloten worden gehouden met katheters waardoor het vloeistof regelmatig wordt afgezogen. Alle gebruikte extractiemethoden zijn ingrijpend en uiterst pijnlijk voor de arme dieren, die vaak het risico lopen ziek te worden en infecties op te lopen. Dit is nog een reden om geen producten te gebruiken op basis van berengal of andere delen van wilde dieren die op deze boerderijen zijn grootgebracht, of ze nu in de vorm van medicijnen of in de vorm van voedsel zijn, omdat ze besmet kunnen zijn met bloed, urine en bacteriën. In deze horrorfabrieken zijn hygiënische omstandigheden meestal schaars en worden de dieren op een hoop bij elkaar gehouden; vaak komen de mannen die daar werken in contact met karkassen en, zoals Aaron White beweert, activist van de Environmental Investigation Agency (EIA), een non-profitorganisatie die misdaden tegen dieren in het wild aan de kaak stelt, "betreft het risico de manier waarop dieren worden gefokt, geslacht, geconserveerd, verwerkt en geconsumeerd".
