Deze laars is 2300 jaar oud en is perfect bewaard gebleven onder een laag ijs
We weten heel goed dat de geschiedenis - en daarmee de verhalen van veel wezens en mensen - op de meest onverwachte manieren en in de meest ongelooflijke vormen tot ons kunnen terugkeren, levend en aanwezig. Elke keer dat het gebeurt, is het gewoon verbazingwekkend om de schoonheid van bepaalde vondsten te zien, net zoals die waarover we je nu vertellen.
We zijn in Azië, om precies te zijn midden in het Altai-gebergte, een bergketen die zich uitstrekt over 2000 km tussen China, Rusland, Mongolië en Kazachstan. In dit wilde en fascinerende gebied, precies in de gebieden waar de grond bedekt is met de bevroren laag permafrost, zijn er ongelooflijke vondsten gevonden van graven en resten, behorend tot bevolkingen die er meer dan 2000 jaar geleden woonden. Eén voorwerp in het bijzonder is echt onze aandacht waard: het gaat om een paar mooi gedecoreerde dameslaarzen, die bijna intact zijn gebleven.
via Open Culture
We weten: ijs helpt bij het conserveren van lichamen en voedsel, maar in dit geval lijkt het erop dat het dat ook heeft gedaan met voorwerpen. In het bijzonder bevonden de onderzoekers zich voor een dameslaars die, met uitstekende waarschijnlijkheid, had kunnen behoren tot een vrouw met een hoge sociale rang van de nomadische bevolking van de Scythen. Het schoeisel, in een vrijwel perfecte staat, maakte mogelijk deel uit van de begrafenisuitrusting van het lichaam en respecteerde de traditie van het begraven van lijken samen met hun eigendommen, een gebruik dat ook in het oude Egypte aanwezig was.
Leer, stoffen, kralen, gouden, gekleurde, kostbare details en elegante motieven: deze laarzen zijn gemaakt om lang mee te gaan en hebben een groot effect op degenen die ze hebben geobserveerd! Een effect dat na 2300 jaar nog groter is geworden, zo oud zijn de laarzen volgens de onderzoekers.
Franciszek Smuglewicz - Scythian emissaries meeting with Darius/ Wikimedia
Het schoeisel wordt tentoongesteld in het Hermitage Museum in St. Petersburg, in Rusland, en er wordt nog steeds over gepraat. Het komt in feite zelden voor dat een archeologische vondst zulke perfecte eigenschappen heeft, zodat het ons de kans geeft om veel te weten te komen over wie ze heeft geproduceerd en wie ze droeg.
De Scythen waren bekwame vakmensen en voor hen was het verwerken van elk type materiaal - ook kostbaar - een volkomen normale bezigheid. Ze "kleedden" zelfs de paarden aan die door krijgers werden gebruikt met bizarre en excentrieke hoofdtooien, om nog maar te zwijgen van het feit dat hun kleding tot in de puntjes verzorgd en versierd was.
Het observeren van de kleurrijke schoen is als een reis terug in de tijd, ondergedompeld in een ver tijdperk en in de gebruiken van een bevolking die niet meer bestaat. Zeker, deze schoen spreekt boekdelen over hoe ingenieus en capabel de mensen van die tijd waren, en het maakt echt de indruk te denken dat, begraven onder de aarde waar we leven, er nog veel andere getuigenissen kunnen zijn van een verleden dat af en toe bij ons terugkeert.
