Siberië: een methaanbel stort in onder het smelten van permafrost, een krater van 50 meter diep opent zich
Hoewel het soms lijkt alsof het niet het geval is, zijn de effecten van klimaatverandering op onze planeet veel meer aanwezig en levend dan we denken. We beseffen dit wanneer we worden geconfronteerd met totaal onverwachte verschijnselen van enorme en verrassende omvang, die de kracht hebben om ons tegelijkertijd verbluft, gefascineerd en bang achter te laten.
Net als in het geval van de enorme krater die zich in Siberië opende, na de explosie van een methaangasbubbel, die was opgeblazen en vervolgens ontplofte als gevolg van het smelten van de permafrost, is de ijslaag niet langer "permanent" en voortdurend bedreigd door de opwarming van de aarde. Dit gat in de grond is op zijn zachtst gezegd beangstigend, en het is niet het enige fenomeen in zijn soort, waardoor het des te zorgwekkender wordt.
Denk aan een kloof in de grond van 50 meter diep die is ontstaan door een ineenstorting van een "zak" gevuld met methaangas - waaraan het gebied bijzonder rijk is - die explodeerde als gevolg van de verandering in het evenwicht van het gebied waar het zich bevond. Dit is precies wat werd ontdekt, gefotografeerd en gefilmd door een televisieploeg die over het schiereiland Yamal vloog, midden in de Arctische toendra.
Waar vroeger gas en bevroren grond was, is er nu alleen een enorme leegte, alsof er plotseling een soort "vulkaan" uit het niets was verschenen die zich in de aarde nestelde. IJs en rots werden in feite honderden meters van de krater geworpen vanwege de explosie die het veroorzaakte. De rol van klimaatverandering en opwarming van de aarde lijkt deskundigen duidelijk, aangezien soortgelijke verschijnselen zich al hebben voorgedaan in die gebieden, na ongewoon warme periodes.
Geschat wordt dat dit de zeventiende krater is die is afgeleid van een methaanbel die in Siberië is ontdekt en naar verluidt de grootste ooit ontdekt. Een continu en goed aanwezig fenomeen dat de wetenschappelijke wereld veel zorgen baart. De ineenstorting van permafrost in de arctische gebieden is in feite een duidelijk teken dat er iets mis is met het klimaat en dat op de lange termijn de milieubalans ernstig in gevaar kan brengen. Het vrijkomen van methaan - een veel schadelijker broeikasgas dan kooldioxide - kan onze situatie zelfs nog erger maken.
Als we bedenken dat de onderzoeken duizenden gaszakken hebben geïdentificeerd, zoals die op het schiereiland Yamal instortte, is het niet moeilijk om je de enorme hoeveelheden methaan voor te stellen die in de lucht zouden kunnen vrijkomen als ze zouden instorten. We kunnen er niet langer omheen draaien: de situatie is kritiek. Het is aan ons mensen, met gezond verstand en vooruitziende blik, om iets concreets te doen om deze catastrofale trend te keren.
