De littekens van sommige witte haaien bewijzen volgens geleerden dat ze worden aangevallen door reuzeninktvissen
Als we over de witte haai horen praten, is het normaal dat we denken aan een van de meest gevreesde roofdieren van de zeeën. Carcharodon carcharias - zijn wetenschappelijke naam - is ongetwijfeld een fascinerende en angstaanjagende roofvis, maar in sommige gevallen kan hij zelf het slachtoffer zijn van aanvallen van anderen. Net zoals het al was gedocumenteerd door het in verband te brengen met de orka's, die door dit op zijn zachtst gezegd enge dier zouden worden gevreesd.
Om de witte haai deze keer "in gevaar" te brengen, zouden andere dieren zijn, wezens van belangrijke afmetingen waarmee de haaien gevaarlijke "strijden” zouden hebben gevoerd. Over wie hebben we het? Over inktvissen.
Hermanus Backpackers/Wikimedia
Dit is precies wat naar voren kwam uit de studie van een groep zeeonderzoekers die tussen 2008 en 2019 14 haaien (9 mannelijke en 5 vrouwelijke exemplaren) onder observatie hielden op het eiland Guadalupe, voor de kust van Baja California.
Gedurende deze jaren hebben geleerden duidelijke tekenen gevonden van "strijd" met de enorme reuzeninktvis op de lichamen van de roofdieren. De wetenschap leert ons dat de interacties tussen haaien en koppotigen fundamenteel zijn in het ecosysteem van de oceanen en dat inktvissen, vanwege hun nutritionele eigenschappen, een van de favoriete "snacks" van haaien is.
De studie, gepubliceerd in Scientific Reports, wordt nog beoordeeld en wat er naar voren is gekomen, moet door verder onderzoek worden bevestigd. Het is echter zeker interessant dat de wonden die zijn waargenomen op de kop en rond de kieuwen van de 14 haaien, allemaal op volwassen en bijna volwassen leeftijd, overeenkomen met de zuignappen met gekartelde tanden die kenmerkend zijn voor reuzeninktvissen.
Echte "gevechten tussen de reuzen" van de zee dus, waarop wetenschappers de aandacht hebben gevestigd. De interacties tussen witte haaien en inktvissen zouden bijzonder belangrijk zijn, omdat ze zouden getuigen van een bijzondere agressiviteit van de koppotigen wanneer ze - op grote diepten - worden aangevallen door angstaanjagende roofdieren. En de gevonden littekens zouden daar het bewijs van zijn.
De inktvis zou daarom allesbehalve een passieve prooi zijn. In afwachting van verdere bevestiging van dit interessante onderzoek, moeten we nogmaals opmerken dat de aard en het gedrag van sommige dieren ons altijd kunnen verbazen en fascineren met ontdekkingen die in tegenspraak zijn met wat we aannamen.
