Een psychiater schendt het beroepsgeheim om kindermishandeling te melden: geschorst voor 3 maanden
Er zijn situaties waarin niemand zich zou willen bevinden, omdat ze ongetwijfeld een zeker ongemak met zich meebrengen. De hoofdrolspeler, psychiater, van de episode die we je gaan vertellen, weet er alles van, aangezien ze, terwijl ze haar werk deed, een moeilijke beslissing nam die haar uiteindelijk duur kwam te staan, juist vanuit professioneel oogpunt.
Het is essentieel dat degenen die delicate banen uitoefenen en waarin mensen hun meest intieme en persoonlijke geheimen opbiechten, de privacy van patiënten naar behoren beschermen. Maar wat is de grens tussen bescherming en de noodzaak om de zwakste mensen te helpen uit gevaarlijke omstandigheden te komen? Dit is de vraag waar dit verhaal om draait, aangezien een jonge patiënt aan de psychiater bekende het slachtoffer te zijn van misbruik. Op dat moment besloot de vrouw het incident te melden en werd ze veroordeeld tot drie maanden schorsing.
via France 3
"Ik betaal een hoge prijs voor mijn inzet om kinderen tegen misbruik te beschermen", zei kinderpsychiater Eugénie Izard. Haar verhaal heeft in Frankrijk veel stof doen opwaaien, een land waar de arts van april tot juni 2021 haar beroep niet zal kunnen uitoefenen.
De episode van het kind dat door de vader werd mishandeld dateert uit 2015, toen het kind tijdens een psychiatrische sessie de gruwelen bekende die hij in het gezin had geleden door zijn vader, een arts, net als Eugénie. De vrouw, die al meer dan 16 jaar met passie en toewijding haar beroep uitoefent in Toulouse, begreep dat ze niet kon toekijken en besloot aangifte te doen van het geweld tegen de minderjarige, zelfs als dit haar beroepsgeheim schond.
Eugénie kwam samen met andere collega's op het idee om Reppea op te richten, een netwerk van professionals voor de bescherming van kinderen en tieners, waarvan ze voorzitter is. Jaren na de aanklacht besloot de Franse Medische Raad uiteindelijk dat het Eugénie zou verbieden om haar beroep uit te oefenen. Een uitspraak die niet ongemerkt bleef: de arts maakte het verhaal in feite openbaar en liet haar stem horen, terwijl ze de keuze om de jonge patiënt ondanks alles te beschermen, bleef verdedigen.
Volgens wat naar voren kwam, zou de straf die door de Medische Raad werd opgelegd, het gevolg zijn doordat "de zaak aan de jeugdrechter was voorgelegd in plaats van aan de officier van justitie", wat tot frustratie van de psychiater heeft geleid. Izard legde uit dat ze de rechter had geschreven "in overeenstemming met de wet die gedeelde geheimhouding toestaat in het geval van de rechten van kwetsbare mensen". Een verklaring waar degenen die haar hadden geschorst het niet mee eens waren.
Afgezien van procedures en bureaucratische rompslomp, is het een feit dat Eugénie gedurende 3 lange maanden haar beroep waar ze zich aan heeft gewijd niet zal kunnen uitoefenen. Wie heeft er gelijk?
