Ze bevalt van haar levenloze dochter: haar werkgevers weigeren haar zwangerschapsverlof
Het is moeilijk voor te stellen wat een zwangere vrouw moet voelen als ze haar baby niet levend op de wereld kan zetten. Het is waarschijnlijk een van de grootste pijnen die kunnen worden ervaren, een van die traumatische ervaringen die tijd nodig hebben om te herstellen, te respecteren en te begrijpen.
Allemaal dingen die, helaas, niet zijn erkend aan Elizabeth O'Donnell, de 30-jarige lerares op de basisschool uit Washington waar veel over gediscussieerd werd nadat ze haar droevige verhaal had verteld. In de zevende maand van de zwangerschap verloor deze vrouw de baby die ze droeg. Na de bevalling van haar levenloze kind, voegde een ander trauma pijn toe: omdat ze een overleden baby had gebaard, weigerde de school haar zwangerschapsverlof toe te kennen.
via NBC News
Elizabeth besefte dat er iets mis was toen haar kleine meisje een hele dag lang geen tekenen van leven vertoonde. Ze ging naar het ziekenhuis en kreeg het vreselijke nieuws van de artsen: Aaliyahs kleine hartje klopte niet meer en ze zou onmiddellijk moeten bevallen. Op zijn zachtst gezegd een verwoestend verlies: binnen enkele uren ging deze vrouw van puur geluk naar totale wanhoop. Voor haar was de pijn echter nog niet voorbij.
"Ik schreef een e-mail naar het School District of Columbia - vertelde ze - dat mijn situatie was veranderd en dat ik na de bevalling slechts 8 weken herstel nodig zou hebben". Het antwoord? Even schokkend als onverwacht. "Ze antwoordden dat ik geen recht meer had op betaald zwangerschapsverlof."
Dat klopt: ondanks de verschrikkelijke ervaring en gezondheidscomplicaties die deze 30-jarige doormaakte, ontzegden haar werkgevers haar wat haar toekwam. De reden? Haar dochter werd levenloos geboren, en voor het schooldistrict was het alsof de baby nooit had bestaan. "Mijn lichaam moest herstellen - zei Elizabeth - het was schokkend en pijnlijk".
Dat geloven we direct, aangezien deze vrouw, zonder er al te veel bij na te denken, geld werd geweigerd omdat "ze alleen voor zichzelf hoefde te zorgen", ondanks het feit dat ze tijdig had gewaarschuwd voor de tragische afloop van de zwangerschap. Na de eerste momenten van shock besloot O'Donnell dat ze actie zou ondernemen en in de frontlinie zou optreden om situaties zoals die zij had meegemaakt te veranderen.
Dat was het begin van een lang en turbulent juridisch geschil tussen Elizabeth en het schooldistrict, dat tot een echte zaak heeft geleid. Ondanks de onherroepelijke beslissing om haar zwangerschapsverlof te weigeren, kreeg de vrouw brede steun van honderden mensen die getroffen en verontwaardigd waren over wat er gebeurde. "Ik vraag niet meer dan waar ik recht op had als bevallen vrouw", zei deze ongelukkige moeder nogmaals "geen enkele vrouw zou dit trauma mogen meemaken, het schooldistrict had geen respect voor mijn situatie".
Elizabeth is vastberadener dan ooit en geeft zich nog lang niet gewonnen. Ze geeft weer regelmatig les, maar ze zal haar zaak niet opgeven. De gebeurtenis die ze beleefde, zal haar dat zetje geven om ervoor te zorgen dat andere vrouwen dit niet hoeven te ervaren vanwege normen en regels die misschien flexibeler en menselijker zouden moeten worden gemaakt.
