Hij besluit te vertrekken na 35 minuten te hebben gewacht voor een sollicitatiegesprek: hij moet even spuien
Degenen die een sollicitatiegesprek moeten ondergaan, ervaren vaak angst en spanning: ze maken zich zorgen of ze er wel goed uitzien, zelfvertrouwen tonen maar geen arrogantie, hun sterke punten te versterken en op een intelligente en strategische manier te reageren op de vragen die door de interviewer worden gesteld. Als het sollicitatiegesprek natuurlijk belangrijk is om degenen die het bedrijf vertegenwoordigen in staat te stellen de kandidaat te leren kennen en te begrijpen welke werknemer ze kunnen zijn - zowel vanuit professioneel als vanuit menselijk oogpunt - is het ook belangrijk dat kandidaten de kansen die het bedrijf kan bieden, de groeimogelijkheden, de waarden waarop het zich laat leiden, de manier waarop het met zijn medewerkers omgaat. En precies op dit laatste punt deelde Miguel Olave een heel belangrijke boodschap.
Not the actual photo/Ben White/Unsplash
Miguel vertelt over zijn ervaring op Linkedin: hij is een vader, een mentale coach, een gemeenschapsmanager en nog veel meer. Hij was op zoek naar een functie in de sales- en marketingsector voor een bedrijf en had een sollicitatiegesprek gekregen. Miguel kwam op tijd op de plek van de ontmoeting, maar wachtte ruim 35 minuten totdat iemand met hem kwam praten en dit gebrek aan respect bracht hem ertoe om te vertrekken zonder het gesprek te hebben gehad. Vertragingen zijn natuurlijk te vergeven, maar wat Miguel gewoon niet kon tolereren, is dat de personeelsmanager herhaaldelijk langs hem heen liep zonder hem een blik waardig te keuren, zonder gedag te zeggen of zich te verontschuldigen voor de vertraging. Als ze interesse hadden getoond door hem verontschuldigingen aan te bieden of zijn aanwezigheid in overweging te nemen, zou Miguel niet uit zijn stoel zijn opgestaan.
Maar waarom wachten als al duidelijk was dat het bedrijf de kandidaten en vermoedelijk ook de medewerkers niet respecteerde? Zijn tijd werd niet gerespecteerd en daden wegen zwaarder dan woorden. Later kreeg hij een telefoontje van een medewerker, die uitlegde waarom ze te laat waren, en Miguel antwoordde dat hij liever het telefoontje van de HR-manager had willen hebben. Gebruikers op Linkedin stonden volledig achter Miguels keuze en gedrag: de HR was onprofessioneel en wist, juist met zijn afwezigheid, een volkomen verkeerde bedrijfscultuur te communiceren. Miguel daarentegen kon in een simpele post een belangrijke boodschap overbrengen: niet alleen het bedrijf kiest een kandidaat, maar het is ook de kandidaat die het bedrijf moet kiezen. Wat zou je in zijn plaats hebben gedaan? Zou je hebben gewacht of zijn weggegaan?
