Een stel adopteert een kind dat in de steek was gelaten in de metro: 20 jaar later is hij nog steeds hun "kleine engel"
Er zijn er die in het lot en in de kracht van toevalligheden geloven: wat zou er zijn gebeurd als we die dag ergens anders waren geweest? Wat zouden we hebben gemist als we niet hadden opgelet? Als de zaken anders waren gelopen, zouden Danny Stewart en zijn partner Pete Mercurio vandaag waarschijnlijk niet de ouders zijn van een jonge student van 1.80 m, en zouden ze niet zulke gelukkige mensen zijn als nu.
via bbc.com
Not the actual photo/Gianpaolo La Paglia/Unsplash
Het was 28 augustus 2000 en het was spitsuur. Danny, die toen 34 was, was te laat voor het avondeten bij zijn partner Pete. Hij was in de metro van Manhattan en hij snelde het station uit toen hij zag wat hij aanvankelijk dacht dat een pop was die verborgen op de grond lag achter een muur. Hoewel hij verbaasd was en zich afvroeg waarom een kind zijn pop op de grond zou laten liggen, liep hij weg en liep de trap op. Maar toen hij zich omdraaide, zag hij iets bewegen: het waren benen.
Danny liep ernaar toe en zag een kind zonder kleren aan, gewikkeld in een sweatshirt. Aan de navelstreng te zien die nog gedeeltelijk intact was, dacht Danny dat de baby ongeveer een dag geleden geboren moest zijn. Hij kon zijn ogen niet geloven: wie had een kind op de grond van een metrostation kunnen achterlaten? Danny zegt dat de baby stil maar attent was en dat hij, toen hij hem streelde, een paar kleine geluidjes liet horen. Geschokt door wat er gebeurde, zocht de man de hulp van voorbijgangers, maar niemand leek hem enige aandacht te schenken. Danny zocht een telefooncel en belde de politie en zijn partner Pete. De politie nam het kind mee om het naar het ziekenhuis te brengen.
Danny en Pete keerden vol ongeloof terug naar hun leven, totdat Danny een paar maanden later een uitnodiging ontving van de Administratie voor kinderopvang om een hoorzitting bij de rechtbank bij te wonen om zijn getuigenis af te leggen. De rechter vertelde Danny dat hij de baby zo snel mogelijk wilde laten adopteren, en vroeg hem vervolgens of hij geïnteresseerd zou zijn in het adopteren van de baby. Het antwoord was “ja” en na enige gesprekken met Pete en langdurige screening- en trainingsprocessen, was het adoptieproces in 2002 succesvol.
Tegenwoordig heet dat kind dat achtergelaten was op het metrostation Kevin, hij studeert wiskunde en informatica aan de universiteit, is langer dan zijn ouders, doet aan sport en is empathisch en vriendelijk. Danny, Pete en Kevin zouden niet gelukkiger kunnen zijn.
