Waarom houden we niet van het geluid van onze stem? De psychologe legt het ons uit
Tenzij we stemacteurs zijn met een diepe en overtuigende toon, hebben we vroeg of laat allemaal een vaag gevoel van ongemak gevoeld bij het luisteren naar onze stem. We weten niet waarom, maar we zijn er zeker van dat het heel vaak voorkomt om het geluid van onze stem niet mooi te vinden, of het nu tijdens een opname, een video of in andere soortgelijke situaties is.
Als je je in deze situatie van verbijstering en ergernis bevindt, wanhoop dan niet, want je bent niet de enige. Integendeel: dit alles is zo wijdverbreid dat de wetenschap heeft besloten het te onderzoeken, op zoek naar antwoorden op wat een fenomeen lijkt te zijn dat wordt gemotiveerd door zowel psychologische als fysiologische factoren.
via The Guardian
Laten we beginnen met te zeggen dat, wanneer we luisteren naar het geluid van onze stem terwijl we spreken, onze hersenen het op een manier waarnemen die helemaal niet is zoals we het later horen, bijvoorbeeld geregistreerd. Als je spreekt, wordt de toon in feite zowel extern naar de hersenen gestuurd, dankzij de transmissie van de lucht, als intern, dankzij de resonantie van de botten.
En het is precies de rol die onze botten spelen die alles verandert. Wanneer we opnieuw naar het geluid luisteren, heeft onze stem de neiging om geen lage frequenties te hebben, die de neiging hebben te verdwijnen tijdens de transmissie door de lucht. Onze stem klinkt dus "vreemd" voor ons, heel anders dan we hadden verwacht, en hier komt onze psyche in actie om dat bekende gevoel van ergernis of ongemak over te brengen.
"We klinken scherper dan we denken, en dit voldoet niet aan onze innerlijke verwachtingen - legde Silke Paulmann, psychologe aan de Universiteit van Essex uit - met onze stem vormen we onze identiteit en als we weer naar onszelf luisteren, hebben we het gevoel dat we niet echt zijn wie we denken dat we zijn". Maar dat is nog niet alles.
Tijdens een onderzoek dat in 2013 werd uitgevoerd, evalueerden de deelnemers verschillende opgenomen stemvoorbeelden. Ze wisten echter niet dat hun stem met dat van hen was vermengd, en dus spraken ze een hoger oordeel uit, juist omdat ze ze niet als hun eigen geproduceerde stem herkenden. Het is daarom mogelijk om de eigen stem niet te herkennen, zo weinig is de acceptatie die we ervan hebben als we er opnieuw naar luisteren.
Bovendien, volgens onderzoek uitgevoerd op psychologisch gebied, stoort onze stem ons ook omdat het aspecten van de persoonlijkheid kan onthullen die we normaal gesproken niet volledig begrijpen, zoals angst, besluiteloosheid, woede en vele andere. Dit alles “geeft onszelf dus bloot en zet ons in de verdediging".
Een hogere toon, andere perceptie en zelfs karakteraspecten die ons "onbekend" zijn. Geen slechte uitleg, toch? Wie weet of dit alles ons vanaf nu zal helpen om bewuster en meer welgezind te zijn als we weer naar onze stem luisteren!
