Uit onderzoek blijkt dat eenzaamheid onze hersenen kan veranderen
Angst, wantrouwen en agressie: een groep Amerikaanse onderzoekers heeft de biologische oorsprong ontdekt van deze reacties die optraden bij proefpersonen onder isolatiestress.
Bovendien wisten de oude Grieken al dat de mens een sociaal dier is. Maar de wetenschappers van vandaag hebben ontdekt hoe de hersenen veranderen wanneer een persoon voor een langere periode alleen is. Hun waarnemingen werden gedaan op muizen waaruit een gedrag wordt afgeleid dat vergelijkbaar is met dat van mensen. De emoties van angst en de reacties van agressie zouden te wijten zijn aan de overmatige productie van neuropeptide.
via The Scientist
Een nieuwe studie over langdurige isolatie, gepubliceerd in het tijdschrift Cell, heeft nieuwe bevindingen over menselijk gedrag en de neuronale reacties ervan benadrukt.
Onderzoekers van het California Institute of Technology (Caltech) observeerden een groot aantal muizen gedurende een reeks aaneengesloten perioden. Een type observatie dat aanvankelijk was gebaseerd op het beheersen van de reacties van het gedrag van ratten. Als basispostulaat is er bewijs dat langdurige isolatie effecten veroorzaakt bij sociale dieren zoals muizen die sterk lijken op die bij mensen.
Het werk verliep in verschillende fasen. Sommige individuen werden aanvankelijk gescheiden van hun samenleving. Deze muizen werden gedurende een periode van twee weken in isolatie gehouden. Daarna werden ze opnieuw in hun groep opgenomen. Deze alleenstaande individuen die opnieuw in de groep werden geïntroduceerd, vertoonden, na lange tijd weg te zijn geweest van contact met andere dieren, tekenen van agressie jegens hun leeftijdsgenoten, angst en overgevoeligheid voor de prikkels waaraan ze werden onderworpen.
De enkele muis, eenmaal gestoord, bleef veel langer bewegingsloos dan de andere, zelfs nadat de prikkel was geëindigd. Een reactie die alle proefpersonen twee weken in isolatie hebben, maar niet voor proefdieren die slechts 24 uur zonder contact met de buitenwereld worden gelaten.
Om wat technischer te zijn, merkten de onderzoekers op dat bij ratten het Tac2-tachykinine-gen codeert voor een neuropeptide dat neurokinine B (NkB) wordt genoemd. Dit Tac/Nkb-paar wordt geproduceerd door neuronen in specifieke hersengebieden van dieren zoals de amygdala en hypothalamus, die betrokken zijn bij emoties en gedrag.
Daarom kunnen bij het gebruik van chemicaliën die de productie van dit type neuropeptide veranderen, grote veranderingen optreden bij muizen. Of een dergelijke interventie ook kan worden uitgebreid tot mensen, is nog te vroeg om te zeggen. Als het onderzoek echter veelbelovend blijkt te zijn, kunnen er nieuwe manieren ontstaan om de sociale stoornissen die typisch zijn voor autisme of zelfs schizofrenie beter te begrijpen.
Een onderzoek, kortom, om te begrijpen of de neuronen van de menselijke prefrontale cortex doelwit kunnen zijn van specifieke therapieën.
