Deze fossiele voetafdrukken laten zien dat mensen veel eerder in Noord-Amerika waren dan eerder werd gedacht
Soms zijn we getuige van zulke sensationele en interessante ontdekkingen dat ze in staat zijn om de opvatting die we hadden over de geschiedenis radicaal te veranderen, maar ook over plaatsen, gebeurtenissen en bevolkingsgroepen. Degene waarover we je gaan vertellen, toont dit perfect aan en opent nieuwe, fascinerende perspectieven op het leven van onze voorouders en op de wereld van lang geleden.
Tot welke conclusie zijn wetenschappers gekomen? Eenvoudig en tegelijkertijd ongelooflijk: in Noord-Amerika zijn mensen veel eerder verschenen dan eerder werd gedacht. En met veel bedoelen we echt veel: we hebben het over 7.000 jaar! Hoe werd dit ontdekt? Op een nogal "klassieke" en leerzame manier, maar daarom niet minder effectief: fossiele voetafdrukken.
via Science
Sally Reynolds - Cornell University
We zijn in de staat New Mexico, en om precies te zijn in het White Sands National Park. Het is precies hier dat wetenschappers zich bevinden voor wat op zichzelf de oudste fossiele voetafdrukken zijn geworden die ooit in Noord-Amerika zijn gevonden. Een ontdekking die de bestaande opvatting over menselijke nederzettingen in die gebieden, evenals over de bewegingen en migraties van onze voorouders, verstoort.
Sally Reynolds, co-auteur van de studie en docent aan de Bournemoth University, in Engeland, beschreef in detail wat er werd gevonden. "Het is onmiskenbaar bewijs - zei ze - daarvoor dachten we dat mensen ongeveer 16.000 jaar geleden Noord-Amerika begonnen te bezetten". Wel 7000 jaar later dan het in werkelijkheid was.
Dankzij een nauwkeurige datering van deze voetafdrukken werd duidelijk dat ze dateren uit een periode van ongeveer 23.000 jaar geleden. De meeste sporen, zo'n 60, zijn van kinderen en tieners, hoewel er sporen van mammoeten, wolven en gigantische luiaards werden gevonden, prooien voor onze soort in die tijd.
Het is duidelijk dat onze voorouders tijdens de laatste ijstijd het noordelijke deel van het continent bezetten en erin slaagden om - in tegenstelling tot wat eerder werd gedacht - de angstaanjagende ijskappen over te steken die hun doorgang naar het zuiden blokkeerden van de gebieden die tegenwoordig tot Siberië behoren, naar Alaska en Canada.
De fossiele voetafdrukken werden gevonden aan de oevers van een oude meerbedding en laten geen twijfel bestaan: mensen slaagden erin om naar het zuiden te migreren ondanks de moeilijke omstandigheden en voordat het ijs zich volledig terugtrok. "Die voetafdrukken zitten vast in het landschap", zei Reynolds, en daarom is het duidelijk dat ze daar niet "per ongeluk" kunnen worden gevonden.
Misschien vaarden de mensen van die tijd daar over de Stille Oceaan, of misschien kwamen ze over land. Het is niet duidelijk hoe dit heeft kunnen gebeuren, maar het is zeker dat ze daar waren, jagend te midden van nu uitgestorven en grote wezens, die tegenwoordig meer vrucht van de verbeelding dan echt lijken. De gigantische luiaard, om er maar een te noemen, was een van hun favoriete prooien, maar in die tijd waren er ook mastodonten, gigantische gordeldieren en prehistorische paarden. Bewijs van een echte "megafauna" die kort daarna tot uitsterven was voorbestemd.
Een fascinerende ontdekking, nietwaar?
