Hij verandert schijnbaar alledaagse foto's in scènes die eruitzien als iets uit een fantasy videospelletje
Het alledaagse leven kan zwaar en eentonig worden: we voeren elke dag dezelfde handelingen uit en zijn constant op zoek naar die momenten die onze dag kunnen verbeteren. Zelfs foto's lopen daarom het risico saai te worden. Fotografen zetten zich in om schijnbaar banale foto's om te toveren tot kleine kunstwerken: ze spelen met licht, vormen, poses en instellingen. Max Asabin speelt graag met banale foto's; hij doet het echter dankzij zijn grafische vaardigheden.
Scroll door de afbeeldingen naar rechts om het startpunt te zien: oftewel, wat de eerste afbeelding was en hoe Max deze heeft weten te transformeren.
Max is een jonge digitale kunstenaar en autodidact. Hij leerde Photoshop gebruiken om werken te maken met een sprookjesachtige en soms apocalyptische setting. De kunstenaar begint altijd met een echte foto, genomen in een anonieme omgeving en zonder enige moeite.
Met de krachtige hulp van Photoshop plaatst hij meerdere afbeeldingen over elkaar heen en geeft ze een bijzonder licht. Op zijn pagina Instagram deelt hij de uitgangspunten - de eerste afbeeldingen dus - en het eindresultaat. Daartussenin bevinden zich de concepten: dat wil zeggen, hoe hij zich aanvankelijk de scène voorstelt. Tijdens het werken aan het project zijn de ideeën echter vaak veranderd en heeft Max enkele details veranderd: de pose van de hoofdpersoon of een object op de achtergrond.
Scroll de afbeeldingen naar rechts om het startpunt te zien.
Net als bij posters of stickers knipt Max mens- of dierfiguren uit: een staande man, een poserende kunstenaar, een persoon met een tablet in zijn hand, een jongen die op straat loopt. Hij stelt zich vervolgens het scenario voor, dat wil zeggen, de omgeving die het personage omringt.
Hij elimineert alle elementen die hij overbodig acht, of objecten die de aandacht zouden kunnen afleiden, en gaat aan de slag door de bewerking, schaduw, kleur en verlichting aan te passen.
De resultaten zijn meesterwerken: de personages lijken uit een andere wereld te komen. Door het uiteindelijke werk te observeren, kunnen we ons de context voorstellen, de wisselvalligheden waarvan dat personage de hoofdrolspeler was, de worstelingen die hij moest doorstaan, de vijanden die hij moest bevechten, de vriend die hij moest redden.
Het is alsof de personages er altijd zijn geweest, perfect op hun plaats, in een zwevende wereld die nooit heeft bestaan of misschien zou kunnen bestaan, in de verre toekomst. Digitale instrumenten hielpen Max, maar zijn fantasie deed de rest.
