Wetenschappers vinden 5.700 jaar oude kauwgom met DNA-resten: het was van een meisje
Historische artefacten zijn echt fascinerend, waardoor we details van een verleden kunnen reconstrueren dat we niet kennen, maar dat dankzij de wetenschap een duidelijker gezicht krijgt. De musea staan vol met archeologische vondsten die vertellen over verre tijdperken, die het ontstaan laten zien van een bepaalde periode waarin er nog geen mogelijkheid was om foto's te maken.
Maar de vondst die in Denemarken is gevonden, is ongelooflijk: dankzij een eenvoudige kauwgom was het mogelijk om precieze details te beschrijven over wie het had geconsumeerd.
Een groep geleerden uit Kopenhagen is een oud stuk berkenteer tegengekomen dat dateert van 5700 jaar geleden. Berkenteer werd in de prehistorie verkregen door de bast van bomen te verhitten en werd gebruikt om stenen werktuigen aan elkaar te lijmen. Er is verondersteld dat het gebruik ervan ook bedoeld was voor orale consumptie, om kiespijn te verlichten, als een remedie tegen honger of als een eenvoudig middel om te kauwen.
Door de kauwgom te analyseren, ontdekten wetenschappers dat er genoeg menselijk DNA in was opgeslagen om de genetische geschiedenis van de persoon die erop kauwde na te bootsen. Het is voor de wetenschap de eerste keer dat het mogelijk is om zo'n oud volledig menselijk genoom te reconstrueren op basis van materiële overblijfselen, dus niet gerelateerd aan het organisme.
Het meest verrassende aspect van de ontdekking is de beschrijving van de identiteit van het onderwerp in kwestie door middel van haar genoom: het zou om een meisje gaan, te oordelen naar de afdrukken van het tandvlees, die wetenschappers de naam "Lola" hebben gegeven vanwege de ontdekking op het eiland Lolland. Het meisje bracht haar leven door rond 3.700 voor Christus en haar DNA zou ook de kleur en gelaatstrekken aangeven: Lola had een donkere huid en haar, terwijl haar ogen blauw waren, een combinatie die in die tijd helemaal niet zeldzaam was.
Reproductie van Lola door Tom Björklund
Maar daar houdt het niet op: de onderzoekers konden ook aangeven welke maaltijd het meisje consumeerde voordat ze op de kauwgom kauwde, op basis van hazelnoten en eend. Bovendien had ze lactose-intolerantie en leed ze waarschijnlijk aan gingivitis: in haar mond bevonden zich namelijk een groot aantal microben, waarin het DNA kon worden gevonden.
Een klein stukje zwart materiaal leverde daarom ongelooflijke informatie op over een menselijk wezen die duizenden jaren geleden leefde: het was niet mogelijk om vast te stellen hoe lang Lola heeft geleefd, maar de gegevens die de onderzoekers over haar konden verstrekken met een simpele kauwgom zijn ongetwijfeld een ongelooflijke ontdekking.
