De gevolgen voor de hersenen van astronauten na lange reizen in de ruimte zijn ontdekt: het onderzoek
Reizen in de ruimte en het ontdekken van de geheimen van het universum is een voorrecht dat we allemaal zouden willen hebben, maar dat alleen aan astronauten toekomt: de planeet kunnen verlaten is een missie die een belangrijke voorbereiding vereist, naast een reeks bepaalde fundamentele voorwaarden. Het beroep van astronaut is een van de meest populaire ambities van kinderen en als je je hun daden buiten de grenzen van de wereld voorstelt, vraag je je alleen af wat ze voelen en wat ze zien.
Maar wat misschien maar weinigen zich afvragen, is wat de effecten zijn op de hersenen van deze mannen na een lange ruimtevlucht.
Een onderzoek uitgevoerd in België geeft hier antwoord op, met nogal interessante gegevens.
via Cosmos Magazine
Voor het eerst werd in feite de impact geanalyseerd die een lang verblijf buiten de aarde zou hebben op astronauten op cerebraal niveau.
Het onderzoek vond plaats aan de Universiteit van Antwerpen, onder leiding van onderzoeker Floris Wuyts, en onderzocht twaalf mannelijke astronauten die gemiddeld zes maanden in de ruimte hadden doorgebracht.
Door de hersenen van de deelnemers zowel voor als na de vlucht te analyseren met diffusie-MRI-scans, ontdekten de onderzoekers veranderingen in de witte stof, het gebied van de hersenen dat verantwoordelijk is voor communicatie en uitwisseling van informatie tussen de verschillende regio's van de grijze stof.
Zeven maanden na hun terugkeer voerden de wetenschappers een verdere verificatie uit met vezeltractografie, een beeldvormende techniek van de hersenen die het mogelijk maakte om vervolgscans te verkrijgen, die bevestigden dat de veranderingen in de witte stof nog steeds aanwezig waren.
"We hebben veranderingen gevonden in de neurale verbindingen tussen verschillende motorische gebieden van de hersenen", verklaarde Andrei Doroshin, eerste auteur van de studie. Bij afwezigheid van zwaartekracht moet een astronaut zijn bewegingsstrategieën drastisch aanpassen ten opzichte van de aarde. Uit ons onderzoek blijkt dat hun hersenen als het ware opnieuw bedraad zijn."
Deze tests, beweerde Wuyts, zijn puzzelstukjes die nog niet compleet zijn: het onderzoek moet worden voortgezet door de hersenveranderingen vanuit andere gezichtspunten te analyseren en met verschillende procedures.
Dit maakt het mogelijk om gedragingen om de gezondheid van astronauten te behouden, te integreren met bestaand gedrag, zoals twee uur per dag lichaamsbeweging aan boord om spierverlies door de afwezigheid van zwaartekracht tegen te gaan.
Daarom moet niet alleen het lichaam, maar moeten ook de hersenen zich aanpassen aan een andere omgeving dan de aardse, waaraan ze zijn gewend en waarvoor ze zijn gemaakt en geprogrammeerd.
Met het oog op een mogelijke missie van negen maanden naar Mars, zouden verdere studies in dit verband essentieel kunnen zijn.
