Deze soep is beroemd geworden omdat hij superlang houdbaar is: hij kookt al sinds 1974
Het is bekend dat hoe ouder de wijn is, hoe beter hij wordt: veel mensen raken door dit concept geïnspireerd om de jaren die voorbij gaan met positiviteit en optimisme tegemoet te treden. Sterker nog, in veel gevallen is het gewoon zo: ervaring en wijsheid, samen met liefde voor jezelf, kunnen er op volwassen leeftijd toe leiden dat je heel fascinerend bent. Deze filosofie gaat niet alleen over wijn en mensen, maar ook over bepaalde voedingsmiddelen: onder het motto "geduld loont altijd” en dankzij het feit dat degenen die langzaam gaan, ver komen, heeft een soep faam verworven door de lange duur van zijn voorbereiding.
De oorsprong is Thais en het werd gemaakt door het restaurant Wattana Panich.
via New York Post
Dit restaurant bevindt zich in Bangkok en is erg populair bij toeristen, omdat het een icoon is van de lokale keuken. Het is onvermijdelijk om naar Wattana Panich te gaan als je de Thaise hoofdstad bereikt en iets traditioneels wilt proeven.
Het restaurant wordt al drie generaties lang gerund door de familie Kaweenuntawong en verwierf zo de reputatie als een herkenningspunt van de plaats. Nattapong runt samen met zijn vrouw en moeder de keuken en de bediening.
Het belangrijkste gerecht van Wattana Panich is neua tune: een soep gemaakt met runderbouillon en noedels, waarin gehaktballen, groenten, slachtafval en rauw rundvlees worden gemengd. Klanten zijn dol op deze soep en beschrijven hem als heerlijk, maar dat komt niet door een geheim ingrediënt: de tijd die eraan is besteed, die teruggaat tot 1974, maakt hem zo lekker.
Precies: de soep van de neua tune heeft een kooktijd van achtenveertig jaar.
De chef bewaart de bereiding aan het einde van de dag, terwijl de groente- en vleesresten worden weggegooid. De volgende dag wordt de soep opnieuw bewerkt en op smaak gebracht met verse ingrediënten.
Dit systeem ontleent zijn naam aan een Engelse term en wordt "perpetual stew" genoemd, dat wil zeggen “eeuwigdurende stoofpot”, of ook "hunter's pot", de jagerspot.
Het is de wens van Nattapong om het restaurant - en dus zijn zeer oude soep - door te geven aan zijn drie kinderen, zodat zijn soep steeds ouder wordt en dus een steeds betere smaak krijgt.
Mocht je naar Bangkok reizen, noteer dan de naam van dit restaurant en de soep tussen de te bestellen gerechten. Het schijnt dat het niet alleen uitstekend, maar ook erg goedkoop is. De recensies beschrijven de Wattana Panich als bijzonder folkloristisch: het is mogelijk om tijdens het eten een glimp op te vangen van de oude en grote pot waarin neua tune geduldig wordt bereid.
