Langer leven voor onze honden? Een onderzoeksteam startte het eerste project om het mogelijk te maken
Honden, beschouwd als de "beste vrienden van de mens", worden zodra ze onze huizen binnenkomen, in korte tijd een integraal onderdeel van het gezin: hun vermogen om liefde in het leven te brengen van degenen die besluiten er een te adopteren, is ongeëvenaard en ze weten het hart van iedereen die tijd met hen doorbrengt te veroveren. Aanhankelijk, trouw, onafscheidelijk, honden hebben vele sterke punten en een enkel "gebrek": hun levensverwachting is helaas niet zo lang als die van de mens en daarom weten we al dat wanneer we een puppy adopteren het niet voor altijd zal zijn.
Ervan scheiden is ongetwijfeld erg moeilijk, maar de wetenschap concentreert zich op het vinden van een oplossing en het zoeken naar een manier om onze trouwe harige metgezellen langer te laten leven.
via Seattle Times
Een onderzoeksteam van de Universiteit van Washington heeft het Dog Aging Project opgezet, met als doel te begrijpen of er een manier is om de levensduur van honden met twee of vier jaar te verlengen. De gemiddelde levensverwachting van deze dieren is ongeveer 11-12 jaar.
Het project is verdeeld in drie fasen: de eerste richt zich op een geneesmiddel tegen afstoting, rapamycin, dat bij mensen wordt gebruikt na niertransplantaties, om te begrijpen of het het leven van honden kan verlengen.
Dit geneesmiddel kan de levensduur van muizen met 25% verlengen en werd in de eerste tests van het Dog Aging Project getest op 24 honden, waaronder Labradors, Golden Retrievers en Duitse Herders. Het resultaat toonde een verbetering van het hart.
In de tweede fase dienden de onderzoekers rapamycin toe aan nog eens 50 honden, waarbij ze de effectiviteit ervan op cognitieve activiteit analyseerden.
"We concludeerden dat tien weken behandeling met een lage dosis rapamycin bij honden van middelbare leeftijd goed wordt verdragen, zonder duidelijke bijwerkingen in vergelijking met een placebo," zei Dr. Matt Kaeberlein.
Desondanks vertoonde het medicijn niet hetzelfde vermogen om het leven bij honden te verlengen zoals bij muizen gebeurde, waardoor fase drie effectief werd geopend.
"Onze studie levert het eerste bewijs dat rapamycin leeftijdsgerelateerde hartstoornissen bij honden gedeeltelijk kan veranderen door de metingen van zowel de diastolische als de systolische functies te verbeteren," zei Kaeberlein. "Hoewel de hier gerapporteerde effecten geen statistische significantie bereiken, mogelijk vanwege de relatief kleine steekproefomvang, vertoonden alle drie de resultaten neigingen in de richting van een verbeterde functie na behandeling."
De wetenschappers zijn dus van plan om het aantal honden van middelbare leeftijd dat over een langere periode moet worden geobserveerd, uit te breiden.
"Dit zal ons helpen bij het bepalen van het voorkomen en de prevalentie van verschillende ziekten die veroudering als een gemeenschappelijk risico delen."
