Is baby laten uithuilen nadelig voor ouder-kindrelatie? We bespreken de onderzoeken
Een baby grootbrengen is geen makkelijke uitdaging, zelfs niet voor de meest bekwame ouder. De baby wordt op willekeurige tijdstippen wakker met honger, kan nachten niet slapen en huilt regelmatig, vaak onbedwingbaar.
En toch is het een gegeven dat een baby huilen heeft als enig middel om te communiceren met pappa en mamma. Door huilen laat het behoeftes weten; de eenvoudige en de wat urgentere. Hoewel een baby maar één manier heeft, kan dit voor ouders vaak een bron van behoorlijke stress zijn.
Sommige moeders en vaders lijden wanneer ze hun kleine horen krijsen. Maar voor sommigen is het kind er alles lekker uit laten gooien en vrij laten huilen zonder ingrijpen de beste oplossing.
Zou er een betere manier zijn om baby's hierbij te helpen? Laten we dat samen uitzoeken.
via Healthline
Pixabay - Not the actual photo
Er bestaan al sinds enkele jaren verschillende gedragstechnieken, ontworpen om om te gaan met huilende kinderen. Bij een van deze, de "Cry It Out" is het de bedoeling dat de baby vrij is om te huilen en alles eruit kan gooien.
Het ligt voor de hand dat hierover veel twijfels bestaan. Sommigen vragen zich af of baby's hier misschien iets aan kunnen overhouden, maar laten we deze methode eens verder uitpluizen teneinde haar beter te begrijpen.
In de toepassing van deze theorie wordt er uitgegaan van "extinctie" een concept in de psychogie, uitdoving in goed Nederlands. Ongewenst gedrag; het huilen van baby's, wil men laten verdwijnen door de beloning ervoor weg te nemen, in dit geval de ouder die het huilen aandacht geeft.
Het is wel duidelijk dat het niet eenvoudig is om tegen een ouder te moeten zeggen dat ze het moeten laten huilen tot het uitgeput in slaap valt. Er zijn hier echter varianten op waarbij een van de ouders in dezelfde kamer aanwezig is maar dan de baby niet op de arm neemt.
Pixabay - Not the actual photo
Ondanks dat het in de praktijk brengen van deze methodes op den duur tot positieve resultaten leidt, schijnt hen te laten huilen zonder in te grijpen een harde benaderingswijze te zijn die je als ouder kan hanteren. Het is dan ook geen verrassing dat er vele onderzoeken zijn waarin wordt gesteld dat er tussen baby en ouder een hechtingsprobleem is, dit is een van de dingen die het kan overhouden aan de "Cry It Out"-methode alsmede toegenomen stress.
Het is zeker niet een methode die op goedkeuring van iedere ouder kan rekenen of dat ouders deze willen toepassen, juist vanwege de mogelijke verslechteringen in de ontwikkeling van een gezonde ouder-kind relatie. Evenzo bestaan er ook ouderparen die het wel beviel en een positieve ontwikkeling hebben waargenomen bij hun kind. Wat denk jij ervan. Zou jij deze aanpak ook hanteren?
