Plastic veranderen in diamanten dankzij röntgenstralen: de wetenschap bewijst dat het mogelijk is
Een van de meest populaire geschenken om een jubileum te vieren, vooral die van een huwelijk, is de diamant. Een fascinerend product, zijn transparantie en het vermogen om licht te reflecteren, trekken iedereen aan, zozeer zelfs dat een beroemde actrice, Anna Magnani, beweerde dat "het vasthouden van een diamant is als het vasthouden van een stuk van de maan".
Het kweken van diamanten in het laboratorium is in de loop der jaren toegenomen. De geleerden zijn er echter in geslaagd om een nieuw keerpunt in hun productie te geven, door ze te creëren met plastic met behulp van röntgenstralen. Op deze manier worden nanodiamanten gemaakt, dat wil zeggen minuscule diamantdeeltjes, gemeten in microns, ook wel "pure koolstof in de moeilijkste staat" genoemd.
via Vice
Een team van onderzoekers van verschillende laboratoria en universiteiten (Duitsland, Frankrijk, Californië en Japan) heeft ervoor gekozen om onderzoek te doen naar de vorming van diamanten. Dit onderzoek is geïnspireerd op de "diamantregens", die vaak voorkomen op Uranus en Neptunus, de twee planeten van het zonnestelsel die als ijsreuzen worden beschouwd, en er is gezocht naar een manier om ze in het laboratorium te repliceren.
Vanuit dit onderzoek werden innovatieve technieken geanalyseerd om nanodiamanten te maken uitgaande van PET-plastic (transparant, recyclebaar en meestal gebruikt voor wegwerpflessen), omdat het een uitstekende balans heeft tussen koolstof, zuurstof en waterstof. De eerste tests, die niet succesvol waren, werden gedaan op polystyreen.
De nieuwe röntgentechnologieën hebben het mogelijk gemaakt te begrijpen dat zuurstof een fundamentele rol speelt bij de vorming van diamanten. De aanwezigheid van laatstgenoemde bevordert alleen de vorming ervan, in plaats van, zoals eerder werd gedacht, deze te voorkomen.
In het laatste onderzoek, uitgevoerd door het team van experts, werd röntgendiffractie met kleine hoek gebruikt op PET-plastic. Dit heeft ons, naast de introductie van het maken van nanodiamanten uit plastic afval, ook in staat gesteld te begrijpen hoe snel diamanten groeien.
Dit project bevindt zich in een experimentele fase, voorlopig is het feitelijk niet mogelijk om diamanten te maken die groot genoeg zijn om op de markt te worden gebracht. Desondanks kan deze techniek gebruikt worden om de hoeveelheid plastic afval te verminderen.
Welke toepassingen zou deze ontdekking volgens jou kunnen hebben?
