Hij heeft een hartaanval en zijn hart stopt 90 minuten met kloppen: "Ik zal jullie mijn getuigenis vertellen"
Verschillende mensen hebben heel bijzondere ervaringen meegemaakt, die betrekking hebben op de grens tussen het leven en het hiernamaals: een kort moment, meestal een paar minuten, waarin ze zich "levenloos" bevonden en er vervolgens in slaagden te herstellen. In veel van deze gevallen is de eigenaardigheid een verhaal te hebben gerapporteerd dat erg op elkaar lijkt. Daarbij kunnen we het heel andere geval voegen van een 61-jarige Australische man die lange tijd "ophield te bestaan": 90 minuten. Laten we samen zijn getuigenis ontdekken.
via Daily Star
De hoofdpersoon van dit verhaal heet Alistair Blake, hij is 61 jaar oud en heeft enige tijd geleden een hartaanval gehad. Gelukkig was zijn vrouw Melinda naast hem, met wie hij al 35 jaar getrouwd is. Bij het ontwaken besefte de vrouw meteen dat er iets mis was en aarzelde niet om de ambulance te bellen. Tijdens het wachten probeerde ze haar man 20 minuten te reanimeren, maar toen de artsen arriveerden, leek de man overleden.
De paramedici gebruikten de defibrillator maar liefst 8 keer om hem terug te brengen en verklaarden hem klinisch dood. Na een uur en dertig minuten van wanhopige pogingen begon zijn hart eindelijk weer te kloppen. “Ik herinner me dat ik zaterdagavond naar bed ging en de volgende herinnering was dat ik donderdagochtend wakker werd op een brancard toen ze me naar de IC brachten. Technisch gezien was ik 90 minuten levenloos."
Maar wat zag of hoorde Alistair in die eindeloze tijd?
"Mijn brein heeft wat er tussendoor gebeurde volledig geblokkeerd. Veel mensen vragen me of ik iets heb gezien en nee, ik heb niets gezien. Geen fel licht, niets van dien aard." Een geval dat anders is dan de anderen, zonder verschijningen of visioenen van welke aard dan ook. Blake's hart werd uitgerust met een pacemaker en na deze slechte ervaring besloot de man minder tijd op zijn werk door te brengen en meer tijd met familie en vrienden. Bovendien eet hij gezonder en beweegt hij meer.
Dr. Steven Laureys, een onderzoeker en neuroloog aan het Academisch Ziekenhuis van Luik in België, stelt dat ervaringen van het levenseinde worden veroorzaakt door het "disfunctionele brein dat de verschijnselen veroorzaakt", ondanks dat wat sommige mensen zien en horen zeer levendig is.
Wat denk jij ervan? Zijn deze verschijnselen gerelateerd aan hersenactiviteit of echte ervaringen in het hiernamaals?
