De op zee vermiste man slaagde erin om 438 dagen te overleven op denkbeeldig voedsel
Vissen is een praktijk waar veel mensen van houden omdat je jezelf kunt isoleren, alleen kunt zijn met je gedachten en kunt ontspannen terwijl je wacht tot een vis bijt. Bij die gelegenheden begint de geest te dwalen met de verbeelding, en creëert zelfs prachtige en nooit eerder vertoonde scenario's.
Er wordt beweerd dat de kracht van de verbeelding zijn gelijke niet kent, dit was het geluk van de visser-hoofdpersoon van het verhaal, die dankzij zijn verbeeldingskracht 438 dagen ronddobberend wist te overleven door denkbeeldig voedsel te eten. Laten we eens kijken wat er is gebeurd.
via Indy100
Josè Salvador Alvarenga is een Salvadoraanse visser, die vele jaren in Mexico heeft gewoond, maar bovenal een man is die 438 dagen lang op zee wist te blijven. Niet alleen een test van fysieke weerstand, maar ook mentaal. Een onmogelijke prestatie om te overwinnen, maar, zoals hij zelf zegt, hij slaagde erin dankzij de kracht van zijn eigen verbeelding.
Josè had zich gewaagd aan een visreis naar Mexico, aan de Costa Azul. Hij was een paar zeemijl uit de kust toen hij werd overvallen door een sterke storm die hem voor de kust meesleurde. Vanaf dat moment begon zijn overleving van 14 maanden. Gedurende al die tijd probeerde hij opgemerkt te worden door minstens 20 schepen die dicht bij hem passeerden, maar alles was tevergeefs. Voedsel was schaars, hij slaagde erin af en toe een paar gevangen vissen te eten, maar desondanks beweerde hij in die tijd de beste maaltijden van zijn leven te hebben gehad.
Jose Salvador Alvarenga człowiek oceanu/Facebook
"Het was een heel moeilijke periode, die ik heb overwonnen, maar ik moet toegeven dat ik in die tijd het beste voedsel van mijn leven heb gegeten. Dit was mogelijk dankzij mijn verbeeldingskracht". Zijn fantasie heeft Josè echt gered, omdat het hem waarschijnlijk in staat stelde zijn favoriete maaltijden te "proeven en ervan te genieten".
"Ik was alleen, ik wist niet wat ik moest doen, verveling en eenzaamheid konden het overnemen. Als ik een haai voorbij zag gaan huilde ik minder, het was iemand om mee te praten, het was de enige manier om de tijd te doden".
Verbeelding en hoop waren de motoren die hem in staat stelden weerstand te bieden en in zijn eentje te overleven midden op zee.
