Ze heeft er spijt van dat ze kinderen heeft gekregen: "Ik wil mijn leven terug en ik wil weer vrij zijn"
Het leven van ouders is helemaal niet eenvoudig. Er wordt gezegd dat wanneer een kind wordt geboren, het bestaan van een nieuwe moeder, of een nieuwe vader, een en al vreugde is. In het begin heb je echter onmiddellijk te maken met de slapeloze nachten. Wanneer de baby huilend wakker wordt, moet je opstaan en de baby wiegen, het kalmeren en alleen op dat moment kun je weer gaan slapen. Opgroeiend nemen de verplichtingen toe en moeten we altijd met zijn behoeften omgaan.
De hoofdrolspeelster van het verhaal vertelde in een bericht op het Mumsnet -platform dat ze van haar kinderen houdt, maar haar oude leven terug wil. Ze wilde dat iemand haar had gewaarschuwd hoe haar bestaan zou zijn geweest als ze eenmaal moeder was. Laten we eens kijken wat er is gebeurd.
via Mirror
Deze vrouw, die liever anoniem bleef, is moeder van twee kinderen en vertelde in een post dat ze spijt heeft dat ze haar twee kinderen heeft gebaard. Hoewel ze van hen houdt, mist ze haar oude leven, de vrijheid om te kunnen doen wat ze wilde en de enige is die op elke actie moet antwoorden. Nu moet ze voor alles wat ze doet haar kleintjes op de eerste plaats zetten.
"Ik hou van mijn twee kinderen, ik hou van hen voor 80% van de tijd, wanneer ze niet vervelend zijn. Maar ik mis het leven van vroeger. Ik mis de weekends die ik in bed met mijn man doorbracht, zonder dat we op hoefden te staan. Bovenal zou ik die geïmproviseerde reizen weer willen maken, zonder te hoeven reserveren: ik voel de afwezigheid van de luxe van vrijheid. Nu moet ik nadenken over elk detail. Ik moet veel meer, ik zou weer diegene willen zijn zonder kinderen”.
De vrouw is dol op het ouderschap, en denkt dat het zeer de moeite waard is, maar meestal zou ze het gevoel willen dat je beslissingen kunt nemen die door instinct worden gedreven, zonder te denken dat ze kinderen heeft die afhankelijk van haar zijn.
Het thema ligt heel dicht bij gebruikers die in plaats van haar te bekritiseren in alle opzichten hebben geprobeerd om haar gerust te stellen en haar advies te geven. Een van hen schreef: "Je hebt de leeftijd van je kinderen niet gespecificeerd, maar ik wed dat ze nog klein zijn. Deze gevoelens verdwijnen na verloop van tijd, naarmate ze opgroeien, wordt alles geleidelijk gemakkelijker en zul je het leven van hoe het was vòòr je kinderen vergeten. In de loop der jaren worden ze het centrum van je bestaan en je zult niet zonder ze kunnen".
Wat denk jij ervan?
