Moeder denkt dat kinderen opvoeden "lui" is en leert ze vloeken
Elke moeder beslist wat voor soort opvoeding ze haar kinderen geeft en hoe ze ze leert zich correct te gedragen. Kinderen krijgen gewoonlijk regels mee die gerespecteerd moeten worden, tijden waarop ze moeten slapen, aanwijzingen hoe ze aan tafel moeten zitten en hoe ze zich op de juiste manier moeten uiten en spreken. Ze volgen echter niet allemaal dezelfde methode en één vrouw in het bijzonder viel op omdat ze ervoor had gekozen openlijk tegen de trend in te gaan en besloot haar kinderen te leren vloeken.
via Indipendent
Luana Ribeira, 41 jaar oud uit Wales, is de moeder van drie kinderen, aan wie ze niet de klassieke en traditionele leer heeft bijgebracht die kenmerkend is voor een gewone opvoeding. Volgens de vrouw moeten kinderen namelijk leren zelfstandig te denken, zelf beslissingen kunnen nemen zonder dat zij dat voor hen hoeft te doen.
La Ribeira is bijvoorbeeld tegen het stellen van strikte regels over wanneer ze moeten gaan slapen: Seren, Electra en Celyn, respectievelijk 12, 13 en een jaar oud, gaan naar bed wanneer ze dat nodig achten, zonder een tijd te respecteren.
Niet alleen dat: Luana spoort haar kinderen aan om hun emoties te uiten met de woorden die ze willen, zonder scheldwoorden of kleurrijke termen weg te laten. Ze is er dan ook niet tegen dat ze grof taalgebruik gebruiken, als ze daardoor beter kunnen communiceren hoe ze zich voelen. "Ik geloof dat het opvoeden van gehoorzame kinderen lui is en dat we ze moeten opvoeden om hun eigen geest te hebben, de wereld om hen heen in twijfel te trekken en niet blindelings te accepteren wat ze wordt verteld."
Haar alternatieve ouderlijke opvoeding leverde haar veel kritiek op, maar dat lijkt Luana niet erg te vinden: "Ik let niet zo op wat andere mensen zeggen, want het gaat mij niet aan. Mijn kinderen worden 'wild' en 'rebels’ genoemd, maar ik denk dat het komt omdat ik ze vrijheid geef en ze hun eigen keuzes laat maken. Ik ben erg blij om kinderen op te voeden die 'wild' zijn en voor zichzelf kunnen denken."
Over de toestemming om te vloeken legde de vrouw uit: “Wat ik ze leer is dat niet het scheldwoord ‘slecht’ is, maar de bedoeling erachter. Als ze zich bijvoorbeeld hebben bezeerd en een scheldwoord zeggen, vraag ik of ze in orde zijn. Als ze een videogame spelen en er komt een vloek uit hun mond, terwijl ze vol adrenaline proberen het spel te winnen, dan betekent dat niets voor mij. Als ze echter hetzelfde woord met wrede bedoelingen of om iemand te beledigen gebruiken, zou ik ze berispen. Maar dat is nooit gebeurd, dus ze begrijpen het verschil.”
Haar kinderen zijn zich er in ieder geval van bewust dat deze taal in bepaalde contexten niet wordt geaccepteerd, zoals op school of tegenover vreemden.
"Ik laat ze zo lang opblijven als ze willen en de volgende dag merken ze de gevolgen wel. Ik ben sterk tegen het aanzetten tot gedrag van een kind door angst. Zo verbergen ze niets voor mij en weet ik altijd wat er in hen omgaat, zonder dat ze zich veroordeeld voelen."
Wat vind je van haar werkwijze?
