Ondanks dat ze in de gevangenis is geboren, heeft dit meisje ondanks alle vooroordelen geweldige resultaten behaald
Alles wat er in je leven gebeurt, bepaalt wie je bent. Eenieder is het resultaat van iemands eigen ervaringen, elk element wordt een litteken dat iemands persoonlijkheid kenmerkt. Vaak vallen sommige individuen in de afgrond, maar hebben ze de kracht om weer op te staan. Te vaak hebben we de neiging om mensen te beoordelen en te catalogiseren op basis van de gebeurtenissen die hen zijn overkomen, zonder hun geschiedenis te kennen. We hebben de neiging om alleen naar de omslag te kijken zonder al het andere, oftewel de inhoud, echt te analyseren en te ontdekken. We moeten het idee aannemen dat hoewel we kinderen zijn van onze eigen ervaringen, deze kunnen worden overwonnen en gebruikt om een nieuwe versie van onszelf te creëren.
Het hoofdpersonage van het verhaal kent het goed en ondanks dat ze in de gevangenis is geboren en om deze reden is gecatalogiseerd, heeft ze laten zien dat vooroordelen heel vaak niets anders zijn dan onwaarheden. Ze heeft namelijk een aantal zeer belangrijke mijlpalen bereikt. Laten we beter kijken wat er is gebeurd.
via Dailymail
Aurora Sky Castner is een 18-jarig Texaans meisje dat afstudeerde van het lyceum en eindigde met een van de hoogste cijfers van de hele school. Het aspect dat haar verhaal interessant maakt, is dat het begint in de Galveston County Jail (Texas, Verenigde Staten). Haar moeder beviel van haar in de gevangenis, maar desondanks werd de achttienjarige niet geconditioneerd door vooroordelen en liet ze zien dat als je iets in je leven wenst, en als je het wilt, je elk doel kunt bereiken. Na het lyceum gaat ze naar een van de meest prestigieuze universiteiten ter wereld, namelijk Harvard University.
Aurora's moeder werd opgesloten kort voordat de baby werd geboren. De vader besloot toen om voor zijn dochter te zorgen en haar op te voeden als een alleenstaande vader. Dit aspect van haar leven lijkt haar niet te hebben beïnvloed, mede dankzij de hulp van haar dierbaren. De basisschool in het kleine stadje waar ze woonde, plaatste haar in een mentorschapsprogramma, dat erin bestond dat ze minstens één keer per week lunchte met een volwassene die haar zou adviseren over haar toekomst. Zo werd ze aangemoedigd om altijd het beste van zichzelf te geven en zich niet te laten beïnvloeden door haar geschiedenis en vooroordelen, maar ze te gebruiken als een kracht om van uit te gaan.
Wat vind je hiervan?
