Om de driftbuien van kinderen te stoppen, hoef je ze slechts één simpele vraag te stellen
Het opvoeden van een kind is niet alleen een grote verantwoordelijkheid, maar ook zeker een van de belangrijkste en meest lonende ervaringen in het leven. Maar zoals bij elk avontuur kun je onderweg obstakels en kleine of grote beproevingen tegenkomen die je moet overwinnen. Een daarvan, in het geval van ouders, is om hun kinderen een goede opvoeding te geven en te weten hoe ze moeten omgaan met de onvermijdelijke crises die kenmerkend zijn voor alle leeftijden, zoals driftbuien: hoe te reageren op dit soort gedrag en hoe leer je hen ermee te stoppen? Een moeder slaagde erin, dankzij het waardevolle en effectieve advies van een expert. Laten we uitzoeken wat het is.
via Aleteia
Tijdens het opgroeien wordt elk kind geconfronteerd met een heel specifieke fase en dat ervaren ook de mama's en papa's: dit is de periode waarin driftbuien constanter en frequenter worden, vaak zelfs ongemotiveerd. Op dat moment kan het omgaan met kinderen erg ingewikkeld worden voor ouders: hoe om te gaan met dit delicate moment en het te beheersen? Natuurlijk omvatten de ideale oplossingen geen berispingen, straffen of het negeren van hen, aangezien deze houdingen hun verzoeken en hun ongemak alleen maar zouden versterken, waardoor de driftbuien alleen maar erger worden.
Hoe moet je je dan gedragen? Het is niet nodig om je passief over te geven aan deze houding, maar je moet leren ermee om te gaan. Er is een manier om dit te doen en een moeder die zich in dezelfde situatie bevond, leert het ons: stel gewoon een simpele vraag. Meteen nadat de school begon, begon haar dochter heel vaak driftbuien te krijgen en over van alles en nog wat, maar elk kind is uniek en ontwikkelt dit gedrag op verschillende momenten. De vrouw wendde zich voor advies tot de psycholoog van de school, die haar een suggestie gaf die buitengewoon effectief bleek te zijn.
Het advies was om het kind een eenvoudige vraag te stellen om haar terug te brengen naar een staat van kalmte, haar te begeleiden naar een zelfanalyse van haar eigen gedrag en de zinloosheid ervan te begrijpen.
Deze vraag is in feite gericht op een nauwkeurige beoordeling van de reden voor de driftbui: "Is het een groot, middelgroot of klein probleem?" Zelfs op jonge leeftijd weten kinderen hoe ze de omvang van een probleem kunnen onderscheiden en weten ze de ernst ervan te kwantificeren. Als de kleine eenmaal zijn antwoord heeft gegeven, is het essentieel om hem serieus te nemen, wat hij ook zegt. Op dat moment is het belangrijk om hem uit te leggen dat de problemen van het eerste type, dus de grote, degenen zijn zonder oplossing, terwijl de middelgrote problemen zorgvuldig moeten worden overwogen en ten slotte zijn er de kleine problemen die gemakkelijk op te lossen zijn. Ze zullen zelf de omvang ervan kunnen begrijpen op basis van de mogelijkheid om al dan niet een remedie te vinden, zonder ideeën of suggesties aan te reiken, maar hen de tijd te geven om zelfstandig de oplossing uit te werken. Na de aanvankelijke moeilijkheden zal deze methode geweldige resultaten opleveren.
In het geval van deze moeder waren de effecten onmiddellijk. Toen haar dochter ongecontroleerd begon te huilen omdat haar lievelingsbroek nog te drogen hing en ze hem niet aan kon doen, vroeg haar moeder: "Alice, is dit probleem groot, middelgroot of klein?" Toen het kleine meisje antwoordde dat het niet iets was om boos over te worden, vroeg de moeder haar om een oplossing te vinden voor het probleem. Zonder aarzelen zei het meisje dat ze een andere broek zou kiezen, wachtend tot de andere de volgende dag droog zou zijn.
Als jij ook geconfronteerd wordt met driftbuien van een kind of ouders kent die in deze fase zitten, probeer hen dan deze methode te adviseren: met een enkele simpele vraag kan het probleem worden opgelost.
