Waarom rimpelt de huid van handen en voeten na lange tijd in het water te hebben gelegen? De wetenschap heeft het antwoord gevonden
Niet iedereen houdt ervan om te zwemmen of lang in het water te blijven, terwijl anderen urenlang in het zwembad of in de zee zouden kunnen verblijven. Liefhebbers van zwemmen zullen zeker gewend zijn aan een detail dat optreedt na een bepaalde periode van onderdompeling: de huid van de handen en voeten begint in feite een "gerimpeld" aspect te krijgen, dat verdwijnt zodra je uit het water komt en je je hebt afgedroogd. Maar waar is dit specifieke fenomeen van het menselijk lichaam aan te danken en waarom gebeurt het? De wetenschap is erin geslaagd het antwoord te vinden.
Een onderzoeksteam is erin geslaagd te begrijpen waarom onze handen en voeten na een bepaalde tijd in het water “gerimpeld” beginnen te worden. Velen geloofden dat het het effect was van water dat langdurig in contact kwam met de buitenste laag van de huid, waardoor een soort zwelling ontstond.
De wetenschap is zich er echter sinds de jaren dertig van de vorige eeuw van bewust dat dit merkwaardige fenomeen niet optreedt als de zenuwen van de ledematen beschadigd zijn, waardoor onderzoekers zich verdere vragen stelden en begrijpen dat het “gerimpeld” te wijten is aan een onwillekeurige reactie van het autonome zenuwstelsel, verantwoordelijk voor het beheersen van de ademhaling, hartslag en zweten.
Het verschijnen van vreemde rimpels treedt in feite op als gevolg van een vernauwing van de bloedvaten die zich onder de huid bevinden. Maar met welk doel? Mark Changizi, een evolutionaire neurobioloog bij 2AI Labs in Boise, Idaho, VS, veronderstelde in 2011 samen met zijn team dat het een evolutionaire functie moet zijn, aangezien deze rimpels een actief proces vertegenwoordigen en tot een conclusie komen die pas later werd aangetoond.
De vreemde vorm van de huid op handen en voeten na langdurig contact met water leek volgens het onderzoeksteam een voordeel te bieden, een theorie die in een experiment werd bewezen.
Sommige deelnemers raapten droge of natte voorwerpen op, waaronder enkele knikkers van verschillende grootte, eerst met droge handen en daarna 30 minuten ondergedompeld in lauw water. Mensen pakten natte knikkers sneller op met gerimpelde vingers dan met droge handen, terwijl er tussen beide condities geen verschil was in het oppakken van droge voorwerpen. Uiteindelijk lijken de rimpels een drainage-netwerk te bieden dat de grip van gladde voorwerpen kan verbeteren.
Tom Smulders, evolutiebioloog en co-auteur van de studie, zei: "We hebben aangetoond dat gerimpelde vingers betere grip bieden in natte omstandigheden. Het zou kunnen werken zoals het loopvlak op autobanden, waardoor een groter deel van de band in contact komt met de weg en er meer grip is."
Verdere laboratoriumtests bevestigden dat gerimpelde vingers onze grip op natte of ondergedompelde voorwerpen verbeteren en water afvoeren zoals regenprofielen in autobanden. Onze voorouders zouden deze toestand hebben uitgebuit om voedsel te verzamelen uit beken of natte vegetatie, aldus Smulders.
En hoe zit het met de voeten? Het effect zou nuttig kunnen zijn om stabieler op de grond te kunnen staan als we in de regen staan. Kende je de reden voor de zogenaamde "pruimenvingers"?
