Is de kans groter dat kinderen van gescheiden paren zelf ook gaan scheiden?
Tegenwoordig zijn de relaties tussen echtparen complexer dan vroeger en eindigen steeds meer huwelijken in een scheiding. Veel factoren bepalen dit resultaat. Allereerst worden belangrijke keuzes vaak te lichtvaardig gemaakt. Bovendien is het idee om uit elkaar te gaan inmiddels goedgekeurd, dus in zekere zin "is het niet langer eng". In het verleden waren er koppels die bij elkaar bleven, ondanks dat ze ongelukkig waren, voor het welzijn van hun kinderen of om het oordeel van anderen te vermijden. Tegenwoordig is dat gelukkig niet meer het geval, er is meer onafhankelijkheid, misschien zelfs te veel, vinden sommigen. Nu het grote aantal familieprojecten vroegtijdig eindigt, vraagt men zich soms af of kinderen van gescheiden mensen vaker gaan scheiden. Onze taak vandaag zal zijn om over dit onderwerp na te denken en antwoorden te geven.
Kwestie van bewustzijn
Ondanks het aantal echtgenoten en echtgenotes dat zelfs na een paar jaar of zelfs maanden al uit elkaar gaat, ondersteunt onderzoek niet de stelling dat kinderen van gescheiden mensen vaker scheiden. In werkelijkheid is dus alles mogelijk, zowel in het ene geval als in het andere.
Het is waar dat degenen die opgroeien in een gezin met gescheiden ouders doorgaans meer gewend zijn aan ruzies en een stressvollere omgeving. Er ontstaat dan een typische dynamiek van koppels in crisis, die onvermijdelijk gevolgen hebben voor de ontwikkeling van jongeren en hun manier van kijken naar de wereld.
Kortom, op een gegeven moment kan een onbewust mechanisme van emulatie in werking worden gesteld, waarbij wordt gerepliceerd wat er al is gebeurd alsof het een soort "erfenis" is.
De andere kant van de medaille
Er is echter de keerzijde van de medaille. Kinderen van gescheiden mensen scheiden niet noodzakelijk vaker, en daar is een specifieke reden voor. De reden is dezelfde als hierboven vermeld. Nadat je de ervaring uit de eerste hand hebt meegemaakt, kun je besluiten dezelfde fouten niet te herhalen. Net zoals een gescheiden vader en moeder zullen proberen het hun kinderen nooit aan hun genegenheid te laten ontbreken, zal er altijd een verschil in perceptie zijn tussen een “intact” en een in tweeën gebroken gezin.
De tijd beurtelings moeten verdelen, niet aanwezig kunnen zijn op bepaalde momenten. Dan kan ook het moment komen waarop beide ouders respectievelijk andere partners vinden. Dit is een andere mogelijkheid waarbij aanpassingen bij kinderen betrokken zijn. Degenen die al hebben gezien en gerealiseerd hoe moeilijk de kindertijd of adolescentie kan zijn met deze situaties, zullen niet willen dat hun kinderen dezelfde moeilijkheden ervaren.
Daarom is het niet zeker dat kinderen van gescheiden ouders meer scheiden; er is niets geschreven, het is slechts een kwestie van keuzes.
De fouten die tot echtscheiding hebben geleid, volgens degenen die zijn gescheiden.
Er kunnen meerdere oorzaken zijn die tot het einde van een huwelijk leiden: er wordt echter vaak een patroon aangetroffen dat zich herhaalt in de verhalen van mannen en vrouwen die hebben besloten hun relatie te beëindigen of die de beslissing van hun partner hebben moeten accepteren. Hier zijn de meest terugkerende redenen die tot het einde van het huwelijk hebben geleid.
- Buitenechtelijke affaires: de aanwezigheid van “een ander” is vaak de druppel die de emmer doet overlopen. Het is niet zeker dat de relatie tussen de minnaars die van de echtgenoten vervangt, integendeel, het is zelfs niet ongebruikelijk dat het einde van het huwelijk ook leidt tot het einde van de relatie tussen de minaars.
- Geld: dit is vaak een kwestie die aanleiding geeft tot ruzie en conflicten, ook onder getrouwde stellen. Er zijn verhalen waarin het gebrek aan geld narigheid veroorzaakte die tot het einde van de relatie leidde, maar ook gevallen waarin het geld te veel was, tot het punt dat de desinteresse die de vlam van de liefde levend zou moeten houden, bijna teniet werd gedaan.
- Werk: de afwezigheid van een partner speelt vaak een beslissende rol bij het einde van een huwelijk. Soms wordt de afwezigheid veroorzaakt door een zeer veeleisende baan, maar het goede inkomen dat een langdurige afwezigheid zou moeten rechtvaardigen, verzacht vaak de niet-aanwezigheid van de partner niet. Het lijkt erop dat fysieke aanwezigheid essentieel is voor een succesvol huwelijk.
- Kinderen: de geboorte van een kind verstoort het evenwicht en de kwaliteit van het leven van een stel. In veel gevallen is het een tijdelijke situatie die tot gevolg heeft dat de band wordt versterkt, maar soms leidt het helaas soms tot een definitieve breuk. Een andere reden die tot het einde van het huwelijk leidt, is de uiteenlopende gedachten van de partners over het krijgen van kinderen: als de een kinderen wil en de ander niet, is het erg moeilijk om een compromis te vinden.
- Externe invloeden: we weten heel goed dat het stel geen waterdicht concept is. Er zijn verschillende factoren die directe invloed hebben op het paar en hun evenwicht, met name op mensen. Ze brengen vaak een einde aan een huwelijk door de opdringerige aanwezigheid van familieleden die onvrede en conflicten veroorzaken.
Concluderend is het geen vanzelfsprekendheid dat kinderen van gescheiden ouders dezelfde handelingen herhalen als hun ouders: aangezien het om een traumatische gebeurtenis gaat, is het raadzaam om de echtscheiding van de ouders samen met een therapeut aan te pakken, om aspecten te analyseren die instinctief geweigerd worden en proberen het beste uit deze scheiding te halen, om de lessen in je eigen leven toe te kunnen passen.
