De drie fasen van veroudering: een onderzoek onthult wat ze zijn en hoe ze plaatsvinden
Als we naar iemand kijken, is het normaal dat we proberen zijn of haar leeftijd te raden door naar de huid, handen of andere indicatoren te kijken. Maar het resultaat is niet altijd het juiste. Recent wetenschappelijk onderzoek heeft in plaats daarvan een interne klok ontdekt die onze tijd met verrassende precisie markeert. Laten we eens kijken wat de fasen van veroudering zijn, waar ze van afhankelijk zijn en wat ze met zich meebrengen.
Eiwitten en veroudering: de link ontdekt door een onderzoek
Eiwitten zijn de essentiële dragers van cellulaire instructies en dienen ook als sleutelindicatoren voor de toestand van ons organisme. Volgens een recente studie gepubliceerd in Nature vertoonde een derde van de onderzochte eiwitten significante variaties in de correlatie met de fasen van veroudering.
Dit resultaat heeft, zoals we zullen zien, belangrijke gevolgen voor het begrijpen van de manier waarop ons lichaam ouder wordt. Om dit te verkrijgen analyseerden wetenschappers het bloedplasma van ruim vierduizend personen tussen 18 en 95 jaar. Van de 3.000 eiwitten die door het onderzoek werden gemeten, bleek dat een derde opmerkelijke variaties ondergaat in bepaalde levensfasen, die zijn gedefinieerd als de fasen van veroudering. In de praktijk concluderen de onderzoekers dat het door het analyseren van “slechts’” 373 eiwitten mogelijk is om de leeftijd van een individu te achterhalen met een foutmarge van slechts 3 jaar.
De drie fasen van veroudering bij menselijke wezens
Het onderzoek gepubliceerd in Nature meldt ook wat de drie fasen van veroudering zijn. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is veroudering in feite niet uniform en constant, maar een proces dat wordt gekenmerkt door drie echte “sprongen”. De eerste treedt op rond de leeftijd van 34 jaar, de tweede op 60-jarige leeftijd en de derde op 78-jarige leeftijd, volgens wat werd gevonden door eiwitanalyse. Deze sprongen lijken het organisme te begeleiden bij het veranderen van zijn biologische programma en veroorzaken misschien ook veroudering.
Het onderzoek biedt ook een soort bevestiging van het feit dat mannen en vrouwen anders ouder worden. De onderzoekers merkten veranderingen op in ruim 1379 eiwitten, maar hiervan zijn slechts 895 indicatoren voor de leeftijd van één van de geslachten. En niet voor de ander. Kortom: genderverschillen zijn een variabele die het ouder worden beïnvloedt en moeten met specifieke onderzoeken worden onderzocht.
Studie van veroudering: de rol van het onderzoek
Deze studie opent onvermijdelijk de weg naar nieuwe perspectieven voor het voorspellen en beheren van veroudering. Het is daarom niet alleen noodzakelijk om ook een grotere aanwezigheid van vrouwen te omvatten, om preciezere resultaten te verkrijgen. Daarnaast wordt het mogelijk om patiënten die risico lopen op versnelde veroudering van bepaalde organen te identificeren en daarop actie te ondernemen. Zoals Tony Wyss-Coray, een van de rapporteurs van het onderzoek, uitlegt:
Tot nu toe wisten we dat sommige eiwitten aanwijzingen konden geven voor de gezondheid, zoals lipoproteïne voor de cardiovasculaire gezondheid. Maar wat we niet begrepen, is hoe veranderingen in zo’n breed spectrum aan eiwitten indicatief kunnen zijn voor veroudering.
Hoewel deze onderzoeken nog maar in de kinderschoenen staan, kunnen we niet anders dan erkennen dat het bestuderen van de correlatie tussen biologie en veroudering tot enorme toekomstige voordelen kan leiden. Op vragen zonder antwoord kunnen we een zelfverzekerd “we zijn nog maar net begonnen” antwoorden.
