Die asteroïde bij de aarde is een brokstuk van de maan: hoe is het er afgebrokkeld?
Nieuwe ontdekking met betrekking tot de ruimte buiten de aarde: het betreft de maan en een asteroïde die misschien meer gemeen hebben dan je zou denken en wat de wetenschap niet voor mogelijk hield. Laten we er meer over te weten komen.
Kleine asteroïde nabij de aarde: is deze echt van de Maan afkomstig?
Freepik
Je hebt waarschijnlijk wel horen praten over Kamo'oalewa, de kleine asteroïde die voor het eerst werd ontdekt op 27 april 2016. Hij bevindt zich heel dicht bij de aarde, heeft een diameter van ongeveer 40-100 meter en werd opgemerkt door de Panoramic Survey Telescope en Rapid Response System, gefinancierd door het Planetary Defense Coordination Office van NASA en gestationeerd in het Haleakala Observatory, Hawaï. Het woord Kamo'oalewa is van Hawaiiaanse oorsprong: ka "het", moʻo "fragment" verwijst naar een object dat gebroken is door een groter exemplaar, terwijl "lewa" in de lucht schommelen betekent.
Nieuw onderzoek heeft de theorie verder onderbouwd dat deze kleine asteroïde eigenlijk maanafval is. “Het schommelende fragment”, dat in de maand april ongeveer 14,4 miljoen kilometer van de aarde draait, is jarenlang het onderwerp geweest van vragen van wetenschappers over de ware oorsprong ervan. In 2021 realiseerden ze zich dat de samenstelling van Kamo'oalewa sterk leek op die van de maan, door de specifieke golflengten van licht te meten dat werd geabsorbeerd en uitgezonden door chemische elementen met behulp van spectroscopie, en een nieuwe studie voegt er waardevolle informatie over toe.
De ongebruikelijke baan van Kamo'oalewa heeft astronomen achterdochtig gemaakt
Tiouraren/Wikimedia commons - CC BY-SA 4.0
Recent onderzoek heeft een overtuigende manier opgeleverd waarop Kamo'oalewa zich mogelijk heeft gevormd: de inslag van een oude asteroïde op de maan zou wat puin de ruimte in hebben gestuurd, waaronder deze kleine asteroïde, maar als dat zo is, zouden er nog veel meer in het zonnestelsel kunnen zijn. Renu Malhotra, hoofdauteur van de studie en planetair wetenschapper aan de Universiteit van Arizona, VS, verklaarde: "We stellen nu vast dat de maan de meest waarschijnlijke bron van Kamo'oalewa is."
Twee factoren in het bijzonder brachten astronomen ertoe de ware oorsprong van Kamo'oalewa te onderzoeken: in de eerste plaats de nabijheid van Kamo'oalewa tot de aarde, waardoor het bijna een satelliet van onze planeet is, zodanig dat het lijkt alsof het om ons heen draait, terwijl zijn baan in werkelijkheid bij de zon hoort. Bovendien hebben de meeste hemellichamen die zich dicht bij de aarde bevinden de neiging om binnen enkele decennia te verwijderen, terwijl deze kleine asteroïde naar verwachting miljoenen jaren in de buurt zal blijven. Op basis van deze overwegingen wilden wetenschappers de spectra van Kamo'oalewa analyseren en kwamen tot een tamelijk verrassende conclusie.
Mogelijk zijn er nog andere maanasteroïden rond de aarde
Het door de asteroïde uitgezonden en geabsorbeerde licht lijkt te bevestigen dat deze inderdaad uit maangesteente bestaat. Malhotra legde uit: “We hebben alleen naar het spectrum van Kamo’oalewa gekeken omdat het zich in een ongebruikelijke baan bevond. Als het een typische asteroïde in de buurt van de aarde was geweest, had niemand eraan gedacht het spectrum ervan te vinden en zouden we niet hebben geweten dat het een maanfragment zou kunnen zijn.” De afwijkingen leidden vervolgens tot verdere controles en door de simulatie van asteroïden die insloegen op de maan en de zwaartekracht die de uitgeworpen fragmenten zouden ervaren, produceerden ze een kleine kans dat dit rotsafval daadwerkelijk in de baan van de aarde terecht zou kunnen komen.
Eerdere overtuigingen waren. integendeel. gebaseerd op het idee dat het uitgestoten maanmateriaal terugkeerde en dus opnieuw onze satelliet binnendrong, of dat het op onze planeet viel, maar niet dat het in een baan rond de zon terechtkwam. De nieuwe berekeningen bieden een goede basis voor een beter begrip van potentieel gevaarlijke asteroïden bij ons in de buurt en hoe we ons daartegen kunnen beschermen, maar het zal nodig zijn om uit te zoeken welke factoren hebben bijgedragen aan het in zijn baan brengen van de asteroïde en wanneer de inslag precies plaatsvond.
Uiteindelijk is het met deze kleine asteroïde en quasisatelliet alsof je een kleine extra maan rond de aarde hebt: een klein stukje op zichzelf, waarvan kennis de deuren zou kunnen openen naar een beter begrip van wat er in de ruimte om ons heen gebeurt en de gevaren die we zouden kunnen lopen.
