Waarom is het zo moeilijk om nee te zeggen tegen sommige voedingsmiddelen? Het antwoord volgens een onderzoek
Er zijn voedingsmiddelen die ervoor zorgen dat we er meer van willen hebben. Misschien hebben we al gegeten, en zijn we ook verzadigd, maar willen we nog een portie, Bog een bord, een ander gerecht. Dit gebeurt vaker bij smakelijke, calorierijke voedingsmiddelen, zoals fastfood, en kan afhankelijk zijn van biologische, psychologische en ecologische redenen. Toch heeft een recent onderzoek aangetoond dat er ook chemische redenen kunnen schuilen achter het voortdurende verlangen naar voedsel. Laten we eens kijken in welke zin.
Waarom hebben we altijd behoefte aan eten?
Pexels
Het constante verlangen om iets te eten lijkt op het eerste gezicht misschien irrationeel, maar is het resultaat van een complexe interactie tussen biologische, psychologische en omgevingsfactoren. Als de behoefte aan voedsel daadwerkelijk wordt gereguleerd door fysiologische signalen, gaat het verlangen naar voedsel veel verder.
Het plezier van het eten van een calorierijk en smakelijk gerecht activeert een mechanisme dat bekend staat als het voedselbeloningssysteem, zozeer zelfs dat het het gevoel van verzadiging overweldigt. En het is hier dat het verlangen, de zin naar voedsel de voedselbehoeften overtreft, wat veel vaker voorkomt bij calorierijk voedsel, rijk aan vet en suiker. Dit is een voedingscontext die rijk is aan grote porties en biologische hersenbeloningen die echter het risico op obesitas kunnen vergroten. Met alle gevolgen van dien voor de lichamelijke en psychische gezondheid van de zaak.
Sommige voedingsmiddelen “dwingen” ons om er meer van te eten: de ontdekking van onderzoekers
Pexels
De redenen waarom we zo veel calorierijk en smakelijk voedsel consumeren, kunnen ook een kwestie van chemie zijn. Volgens een recente studie spelen AGE's, of Advanced Glycation End Products, een fundamentele rol in dit proces. Dit zijn chemische substanties die in gekookt voedsel worden aangetroffen en die kunnen verklaren waarom lekker, maar ongezond voedsel ons hongeriger maakt.
Om tot dit resultaat te komen, hebben onderzoekers van het Buck Institute in Californië studies uitgevoerd met kleine rondwormen. Het onderzoek heeft de impact van AGE’s op honger en het vermogen om gezonde voedingsbeslissingen te nemen benadrukt. Dr. Shanmugam, een van de auteurs van de studie, stelt:
Mensen hebben mechanismen ontwikkeld die ons aanmoedigen om in perioden van overvloed zoveel mogelijk voedsel te eten. We slaan overtollige calorieën op als vet dat we gebruiken om perioden van vasten te overleven. Natuurlijke selectie heeft de voorkeur gegeven aan genen die ervoor zorgen dat we bij voorkeur smakelijke voedingsmiddelen consumeren, vooral die met een hoger suikergehalte.
Maar waarom is het zo moeilijk om nee te zeggen?
Get Archive
Het antwoord ligt volgens onderzoekers precies in de rol van AGE’s. In feite activeren deze stoffen een signaalroute die de trek in voedsel vergroot. Bij het proces is tyramine betrokken, een eiwit dat zowel in het menselijk lichaam als in sommige voedingsmiddelen aanwezig is en dat inwerkt op de zenuwcellen en de productie van het hongerhormoon stimuleert. In de praktijk wordt tyramine geactiveerd door AGE's die aanwezig zijn in smakelijke voedingsmiddelen en bindt het zich aan de neuronen van de hypothalamus, het gebied van de hersenen dat de eetlust en het verzadigingsgevoel regelt.
Wanneer deze verbinding ontstaat, zorgt tyramine voor een toename van deze neuronen en dus voor een grotere afscheiding van ghreline, het hongerhormoon. Bovendien kunnen AGE's ook de productie van dopamine verhogen, de neurotransmitter die geassocieerd wordt met genot en het voedselbeloningssysteem. Dit zijn de mechanismen die volgens de studie verklaren waarom het zo moeilijk is om voedingsmiddelen die rijk zijn aan AGE’s te weerstaan. Of anders gezegd: waarom we een Big Mac of een Whopper verslinden, en daarna meteen weer een andere willen. Uiteraard analyseert het onderzoek de reacties van nematoden, maar het is zeker een eerste stap naar een beter begrip van het proces, ook bij mensen.