Wetenschappers hebben een manier gevonden om groene waterstof uit zeewater te produceren: is het een revolutie?
Een groot deel van de ecologische transitie komt niet alleen voort uit de dagelijkse praktijk en een dieper bewustzijn, maar ook uit de zoektocht naar nieuwe duurzame energiebronnen. Eén daarvan, misschien wel de belangrijkste, is groene waterstof, een van de fundamentele pijlers in de strijd tegen klimaatverandering. Maar wat is groene waterstof en hoe wordt het geproduceerd? En vooral: is het werkelijk de energiebron van de toekomst?
Wat is groene waterstof en hoe werkt het?
Pexels
Waterstof is een geurloos en kleurloos gas, dat kan worden benut als ecologische en duurzame energiebron. In feite produceert de verbranding van waterstof alleen water als bijproduct, een aspect dat het onderscheidt van alle andere brandstoffen die we hebben. Normaal gesproken zou dit voldoende zijn om er een onmisbare energiebron van te maken. Toch is dit niet het geval.
Het probleem met waterstof is juist de productie ervan: tot op heden wordt het verkregen uit olieraffinage of aardgas. En om deze reden wordt het beschouwd als een fossiele en niet-duurzame energiebron, gezien de aanzienlijke CO2-uitstoot. Groene waterstof daarentegen wordt geproduceerd door de elektrolyse van water dat wordt aangedreven door hernieuwbare bronnen. Als we zonne-, wind- of waterkracht gebruiken om groene waterstof te produceren, dan is het product in de praktijk ook duurzaam.
Groene waterstof: waar dient het voor en hoe wordt het geproduceerd?
Pexels
Er zijn meerdere mogelijke toepassingen van groene waterstof. Enkele van de belangrijkste zijn mobiliteit, industrie, verwarming en vooral elektriciteitsproductie. Deze laatste toepassing kan onze relatie met energie totaal veranderen. Tot nu toe wordt de geproduceerde elektriciteit onmiddellijk aan het elektriciteitsnet geleverd, gezien de moeilijkheden bij opslag en behoud. Omgekeerd zou het in perioden van grote productie van zonne- of windenergie mogelijk zijn om veel groene waterstof te produceren en op te slaan, in afwachting van perioden waarin hernieuwbare energie niet beschikbaar is.
Goed: als groene waterstof zo belangrijk is, waarom wordt het dan niet in hele grote hoeveelheden geproduceerd? Voornamelijk om twee redenen. De eerste is van economische aard: het produceren van groene waterstof kost veel geld. Niet alleen moet dit worden gedaan met behulp van hernieuwbare energiebronnen, maar het proces is ook behoorlijk duur. Om het kosteneffectiever te maken, zou het ook nodig zijn om duurzame elektriciteit goedkoper te produceren. De tweede is van technologische aard: tot nu toe wordt groene waterstof geproduceerd uit zoet water, een hulpbron die niet schaars maar zeker kostbaar is. Dus waarom zou je geen zeewater gebruiken?
Groene waterstof produceren uit zeewater: kan dat?
Pexels
Technisch gezien wel, het is mogelijk om groene waterstof uit zeewater te produceren. De oceanen bedekken immers 70% van het aardoppervlak en zeewater is ongetwijfeld een overvloedige hulpbron. Tot nu toe was het echter erg lastig om op deze manier groene waterstof te produceren. Het zout in zeewater kan grote schade aanrichten aan de gebruikte technologie. Om dit probleem op te lossen experimenteerde een team van Stanford University met elektroden bedekt met nikkelsulfide, een stof die bestand is tegen de corrosieve werking van zeewater. Bovendien kwamen enkele onderzoekers van de Universiteit van Adelaide ook tot een soortgelijke conclusie, in dit geval op basis van kobaltoxide met chroomoxide op het oppervlak.
Met beide oplossingen kunnen we groene waterstof uit zeewater halen. Als de eerste methode iets efficiënter maar iets duurder is, keert de tweede deze parameters om en is minder efficiënt, maar ook voordeliger. Hoewel we niet weten hoe de groene waterstof van de toekomst zal worden geproduceerd, weten we één ding zeker. De tijd is rijp voor duurzame, milieuvriendelijke en langdurig effectieve technologie, een resultaat dat tot voor kort ondenkbaar was.
