Ruimtepakken: wat zou er met astronauten gebeuren als ze ze niet hoefden te dragen?
Je hebt je ongetwijfeld voorgesteld dat je in de ruimte zou kunnen reizen, maar misschien heb je je nooit afgevraagd wat er zou gebeuren als je dat zou moeten doen zonder een ruimtepak te dragen en hoe lang je zou kunnen overleven terwijl je buiten de aarde zweeft. In dit artikel bekijken we samen de antwoorden.
Ruimtepakken: waarom zijn ze essentieel?
Pixabay
Hoewel het kunnen reizen in de ruimte kan lijken op een ongelooflijke en benijdenswaardige ervaring – en dat is het zeker – is dit avontuur onderhevig aan veel risico's en gevaren, aangezien het zeker geen gemakkelijke omgeving is voor mensen. Astronauten die in het ISS leven, het internationale ruimtestation, worden tijdens hun verblijf op 400 kilometer boven het aardoppervlak dagelijks geconfronteerd met uitdagingen, vooral bij activiteiten buiten het voertuig. Als het leven op onze planeet is gevormd, is dat juist omdat hier de juiste omstandigheden bestaan om geboren te worden, zich te ontwikkelen en te evolueren. En in de ruimte zijn deze door omstandigheden afwezig.
Zonder ruimtepakken zouden missies buiten de planeet niet mogelijk zijn, net als EVA, oftewel "ruimtewandelingen" door astronauten aan boord van het ISS. Met deze pakken, die tot in het kleinste detail zijn ontworpen, kun je het ruimtevaartuig voor een beperkte periode verlaten en bieden ze alles wat het menselijk lichaam nodig heeft in een omgeving met microzwaartekracht: water, lucht, druk en bescherming. De helm is bovendien uitgerust met een verguld vizier, om astronauten te beschermen tegen de zonnestralen die niet door de ionosfeer worden gefilterd.
Dit is wat er in de ruimte zou gebeuren zonder ruimtepak
AI Generated - Curioctopus
Maar wat zou er gebeuren zonder een van deze geavanceerde pakken? Sommige films hebben ons een idee gegeven van hoe het zou zijn voor een mens die “naakt” in de ruimte wordt blootgesteld. Hoewel filmvoorstellingen kunnen worden beïnvloed door de creativiteit van filmmakers, is de werkelijkheid in ieder geval niet zo ver verwijderd van fictie: de menselijke levensduur zou heel, heel kort zijn. In de eerste plaats krijg je te maken met "decompressieziekte" als gevolg van het plotselinge drukverlies en daardoor de vorming van stikstofbellen in de spieren en botten. Daarna, zoals Stefaan de Mey, senior strategisch manager bij ESA, de Europese ruimtevaartorganisatie, uitlegt, "zouden we in zeer korte tijd, ongeveer 10-15 seconden, het bewustzijn verliezen als gevolg van hypoxie, oftewel een gebrek aan zuurstof." Als we op aarde een paar minuten onze adem kunnen inhouden zonder te adem te halen, is dit in de ruimte niet het geval. "De zuurstof zou beginnen uit te zetten en de longen te scheuren." De luchtbellen zouden dan in de bloedbaan terechtkomen, “met onmiddellijke gevolgen voor een embolie, met fatale gevolgen voor het lichaam”.
Als iemand ons zou redden binnen dertig seconden nadat we zonder pak een voet in de ruimte hadden gezet, zouden we waarschijnlijk alleen maar blauwe plekken over ons hele lichaam hebben, ervan uitgaande dat we geen lucht in onze longen hebben gehouden. Kortom, de gevolgen zouden ongetwijfeld verwoestend zijn – en dat is gemakkelijk voorstelbaar – maar wat er in detail zou gebeuren is precies dit. Iets soortgelijks zou kunnen gebeuren tijdens onderwateractiviteiten, in de fase van terugkeer naar de oppervlakte vanuit de diepte van de oceaan, als gevolg van de hoge waterdruk. Maar dat is nog niet alles: vloeistoffen zoals tranen, slijm en speeksel zouden beginnen te verdampen en het menselijk lichaam zou uitzetten tot ongeveer het dubbele van zijn volume. De huid is echter voldoende elastisch en vrijwel volledig ondoordringbaar voor gassen, zodat deze de drukverandering zou kunnen beheersen en we niet zouden ontploffen zoals we misschien in de bioscoop hebben gezien. Dit zou ons echter niet beschermen tegen het feit dat de interne organen tegen elkaar zouden gaan duwen.
De andere gevaren waartegen ruimtepakken astronauten beschermen
Pexels
Laten we zeggen dat, als we ons een soortgelijk scenario voorstellen, de “beste” situatie die we kunnen ervaren, is om een paar seconden alert te blijven, voordat de zuurstof in ons bloed opraakt, waardoor we flauwvallen. Nadat we het bewustzijn hebben verloren, zouden we niets meer kunnen doen en op dit punt zou binnen ongeveer drie minuten hersendood optreden. Ruimtepakken beschermen echter ook tegen andere soorten gevaren, zoals temperatuur, die in een lage baan om de aarde varieert van -150° tot 120°, en micrometeoroïden.
Extreme graden, op de een of andere manier, afhankelijk van of je je in de zon bevindt of niet, kunnen brandwonden veroorzaken of, omgekeerd, bevriezing. De laatste hypothese zou in ieder geval niet tijdig gebeuren, omdat de warmte van het menselijk lichaam zich niet gemakkelijk in de ruimte verspreidt. De enige manier waarop dit zou kunnen gebeuren is straling (de overdracht van energie tussen twee lichamen door middel van elektromagnetische golven), wat in een nogal koud lichaam als het menselijk lichaam heel langzaam zou gebeuren.
Wat betreft ruimteschroot: hoewel dit een nogal zeldzame gebeurtenis is tijdens een korte ruimtewandeling, zijn de pakken hoe dan ook uitgerust met meerdere lagen om astronauten te beschermen tegen mogelijke objecten die met hoge snelheid door de baan van de aarde razen.
Uiteindelijk is het helemaal geen aantrekkelijk vooruitzicht om in de ruimte te zijn zonder een goed pak, nietwaar?
