Een bedrijf wil de Mammoet in 2028 weer tot leven brengen
Wie heeft er nooit aan gedacht hoe geweldig het zou zijn om de dinosaurus, de dodo of zelfs de mammoet weer tot leven te wekken? Dit idee, populair in sciencefictionboeken en films, is in werkelijkheid ook in de echte wereld een reële mogelijkheid. Een van de meest innovatieve bedrijven op dit moment, Colossal Biosciences, houdt zich ermee bezig, volgens welke het mogelijk zal zijn om de Mammoet tegen 2028 weer tot leven te wekken. In dit artikel zullen we zien wat de-extinctie is en hoe Colossal Biosciences van plan is de mammoeten en andere dieren weer tot leven te wekken. Ervan uitgaande dat het een goed idee is.
Wat is de-extinctie van dieren?
Pexels
Niet alleen vanuit wetenschappelijk oogpunt is het een interessante praktijk. De-extinctie profiteert van alle nieuwe grenzen van genetische manipulatie, met name CRISPR/Cas9-technologie. Dit is een geavanceerde methodologie waarmee je DNA-sequenties nauwkeurig kunt manipuleren, om zelfs uitgestorven soorten weer tot leven te brengen. In het bijzonder identificeert het CRISPR DNA-segmenten die korte, regelmatige en herhaalde sequenties bevatten, terwijl Cas9 een eiwit is dat in staat is DNA-moleculen te "knippen".
Sinds wetenschappers hebben aangetoond dat ze genetische sequenties kunnen manipuleren, zijn we een nieuw tijdperk binnengegaan. Banaliserend, maar niet te veel, is het dankzij de CRISPR/Cas9-technologie mogelijk om knip- en naaibewerkingen uit te voeren op DNA. Vanaf hier is het een kleine stap naar het proces van de-extinctie van dieren. In theorie is het in feite voldoende om de verloren DNA-sequenties van uitgestorven soorten te vervangen door die van hun naaste verwanten, en zo wordt een compleet genoom verkregen. Op dit punt is het mogelijk om de volledige code te implanteren in de eicel van een dier dat nauw verwant is aan het uitgestorven dier, en zo een embryo tot leven te brengen. Precies, min of meer zoals in Jurassic Park.
De Wolharige Mammoet weer tot leven brengen: kan dat echt?
Dantheman9758/Wikimedia Commons - GFDL Version 1.2
Colossal Biosciences voert een beslist ambitieus project uit dat erop gericht is de Wolharige Mammoet, die ongeveer vierduizend jaar geleden uitstierf, weer tot leven te brengen. Bij het proces van de-extinctie zijn alle genetische monsters van mammoetresten gevonden in de permafrost van groot belang. Dankzij de uitzonderlijke bewaring van deze vondsten vertrokken de onderzoekers vanuit een toch al solide basis en integreerden ze de genetische hiaten met het DNA van Aziatische olifanten. In de praktijk zou Colossal Biosciences in 2028 heel dicht bij het creëren van de eerste moderne Wolharige Mammoet kunnen zijn, een hybride van twee soorten.
Daarnaast denken de wetenschappers van het bedrijf er ook aan om twee andere soorten terug te brengen. De eerste is de dodo, praktisch het symbool van uitsterven als gevolg van menselijke activiteiten. De tweede is de thylacinus, oftewel de Tasmaanse tijger, een vleesetend buideldier dat in Australië, Tasmanië en Nieuw-Guinea leefde en in 1936 uitstierf als gevolg van de jacht door mensen. Maar is het juist om uitgestorven soorten terug te brengen en ze opnieuw te introduceren in een ecosysteem dat heeft geleerd het zonder hen te doen?
We kunnen uitgestorven soorten weer tot leven laten komen: maar moeten we dat ook doen?
BazzaDaRambler/Wikimedia Commons - CC BY 2.0 DEED
De vraag is minder banaal dan het lijkt. Het uitvoeren van de-extinctieprojecten roept een aantal wetenschappelijke en ethische vragen op. Volgens de oprichter van Colossal Biosciences, Ben Lamm, zal het weer tot leven brengen van de Wolharige Mammoet positieve effecten hebben op het milieu, vooral na de mogelijke herverwildering van de soort.
Aan de ene kant is het waar dat de-extinctie kan leiden tot nieuwe mogelijkheden, ook vanuit het loutere perspectief van genetische manipulatie. Aan de andere kant lijkt het weer tot leven brengen van uitgestorven dieren weinig meer dan een bevlieging als doel op zich, waardoor we de grondoorzaken van een uitsterven uit het oog verliezen. Om nog maar te zwijgen van het risico van een herintroductie van deze dieren in een ecosysteem dat al op de proef is gesteld door menselijke activiteit. Volgens een recente studie zou de-extinctie zelfs kunnen bijdragen aan het terugdringen van de biodiversiteit.
Kortom, het weer tot leven brengen van de Wolharige Mammoet of andere uitgestorven diersoorten is zonder twijfel een prachtige utopie. Sinds de romans van Crichton dromen we ervan soorten te zien die uitgestorven zijn en die we nog nooit hebben gezien. Maar dat betekent niet noodzakelijkerwijs dat het goed is voor de planeet en, paradoxaal genoeg, ook voor hen.
