Een verloren stad op de bodem van de oceaan ontdekt: "het is iets dat nog nooit eerder is gezien"
Op de top van een onderzeese berg staat een Lost City, een waar raadsel van de Atlantische Oceaan. Deze plek, ontdekt in 2000 en waarvan we de mechanismen nu pas beginnen te begrijpen, is uniek in zijn soort, met honderden torens van witte kalksteen die tussen de golven van de zee oprijzen. Maar wat maakt Lost City, deze verloren onderwaterstad, zo fascinerend? Laten we eens kijken wat de geheimen van de bewoners zijn en wat dit betekent voor het leven op aarde en daarbuiten.
Een verloren stad in de diepten van de oceaan
IFE, URI-IAO, UW, Lost City Science Party; NOAA/OAR/OER; The Lost City 2005 Expedition/Wikimedia Commons - CC BY 2.0 DEED
Onder het oppervlak van de Atlantische Oceaan, op een diepte van ruim 3.000 meter, bevindt zich een verrassende wereld. Hoewel het aan de oppervlakte misschien een verlaten onderwatermetropool lijkt, is Lost City een levendige habitat voor biljoenen kleine levensvormen. De enorme torens van witte kalksteen die in Lost City oprijzen, vertegenwoordigen een unieke omgeving voor de microscopisch kleine organismen die er wonen. Lost City, ontstaan door serpentinisatie, een proces waarbij zeewater in wisselwerking staat met het gesteente van de aardmantel, onderscheidt zich van andere hydrothermale bronnen vanwege zijn niet-vulkanische oorsprong.
En om te begrijpen hoe het leven mogelijk is in Lost City, moeten we kijken naar de populatie microben. Aangedreven door waterstof die wordt uitgestoten door deze soort van schoorstenen in deze unieke omgeving, verkrijgen ze koolstof en andere voedingsstoffen op een manier die nog nooit eerder is bestudeerd. En vooral anders dan alle andere bewoners van de zeediepte of het aardoppervlak.
Lost City en de oorsprong van het leven op aarde
Susan Lang, U. of SC. / NSF / ROV Jason / 2018 © Woods Hole Oceanographic Institution/Wikimedia Commons - CC BY-SA 4.0 DEED / D. Kelley/ M. Elend/UW/URI-IAO/NOAA/The Lost City Science Team
De eigenaardigheden van Lost City houden dus niet op bij de prachtige structuur en de kilometerslange verspreiding met honderden torens van witte kalksteen. De verloren stad op de bodem van de oceaan zou ook cruciale aanwijzingen kunnen bieden voor de oorsprong van het leven op aarde. Al meer dan 120.000 jaar heeft de reactie tussen de onderwatermantel en het zeewater waterstof en methaan gegenereerd, een omgeving waarin koolwaterstoffen het microbiële leven ondersteunen. Maar waarom is het belangrijk?
Zowel aan de oppervlakte als in de oceanen zijn levensvormen gebaseerd op koolstof en zuurstof. In Lost City overleven micro-organismen echter dankzij koolwaterstoffen, dus dankzij koolstof en waterstof. Dit is een soort leven dat:
- aan de ene kant de eerste levensvormen op aarde vormde, zelfs vóór de evolutie van biomoleculen;
- aan de andere kant een levensvorm vormde in buitenaardse werelden, zoals Enceladus, Europa of zelfs Mars, toen water nog in vloeibare vorm aanwezig was.
Een verloren stad, maar in gevaar
IFE, URI-IAO, UW, Lost City Science Party; NOAA/OAR/OER; The Lost City 2005 Expedition/Wikimedia Commons - CC BY 2.0 DEED
Terwijl we de diepten van Lost City verkennen, is het onmogelijk om ons geen zorgen te maken over het behoud ervan, net als bij soortgelijke plaatsen. Hoewel diepzeemijnbouw technisch mogelijk is, zou het volgens de onderzoekers kwetsbare ecosystemen zoals die van Lost City kunnen bedreigen. Zeker, er zijn zeer belangrijke minerale hulpbronnen – nikkel, kobalt en goud zijn enkele voorbeelden – maar weten we zeker dat dit een goede zaak is? Experts zeggen dat het exploiteren van de zeebodem van Lost City en andere hydrothermale bronnen zonder de fundamentele biologie ervan te begrijpen, tot rampzalige gevolgen zou kunnen leiden. Met elke mijnbouwvergunning die wordt verleend, wordt een klap uitgedeeld aan ecosystemen die meer kunnen verklaren dan alleen de oorsprong van het leven hier op aarde. Zoals we hebben gezien, kunnen ze ons ook fundamentele informatie geven om te begrijpen of en hoe leven mogelijk is op andere planeten. En deze kennis is onvervangbaar
