Een kreeftenvisser ziet iets heel groots op de zeebodem liggen en haalt het eruit: "het weegt 100 kg"
In sommige gevallen kan het vissen voor totaal onverwachte verrassingen zorgen: dit is wat er gebeurde met de twee broers waar we het zo over gaan hebben en die in plaats van een kreeft een enorm voorwerp uit het water trokken. Laten we samen kijken wat het is.
Duurzame kreeftenvisserij in Amerika
Pixels
Veel vissers in Amerika wijden zich aan deze activiteit op zoek naar sappige kreeften. Hier is de kreeftenvisserij een belangrijke en gereguleerde activiteit om de duurzaamheid van de mariene hulpbronnen te garanderen. De Verenigde Staten staan bekend om de kreeftenvisserij in verschillende regio's, waarbij vaak gebruik wordt gemaakt van vallen die "kreeftenpotten" of "kreeftenvallen" worden genoemd. Deze vallen zijn speciaal ontworpen om schaaldieren te vangen zonder ze te beschadigen en worden naar de zeebodem gebracht. Regelmatig halen vissers ze op om de gevangen kreeften te oogsten.
Bovendien vertegenwoordigt de kreeftenvisserij in veel regio's van de VS ook een toeristische trekpleister, gereguleerd door specifieke wetten die het aantal exemplaren dat een visser mag vangen beperken en beperkingen stellen aan de grootte en het geslacht van de kreeften die gehouden mogen worden. Deze regelgeving wordt toegepast om een duurzaam beheer van de kreeftenvisserij te garanderen, de mariene biodiversiteit te behouden en ervoor te zorgen dat deze kostbare hulpbron beschikbaar is voor toekomstige generaties. De twee broers die de vallen in Maine, VS, omhoog haalden, hadden echter een volkomen onverwachte verrassing: in plaats van een groep kreeften uit het water te halen, vonden ze iets anders, en ze hebben deze vondst gedocumenteerd.
Kreeftenvissers halen een eeuwenoud, enorm anker uit de oceaan
Logan Aiken/BDN
Peter en Logan Aiken waren op zijn zachtst gezegd verrast toen ze, nadat ze bijna klaar waren met het omhoog halen van de vallen, beseften dat er niets minder dan een enorm anker in een daarvan gevangen zat: het was geen gewone, maar behorende tot een ogenschijnlijk zeer ver verleden. Logan, die aan de achtersteven van de kreeftentrawler Sweet Victory van zijn broer Peter werkt, zei dat hij erg opgewonden was toen hij besefte wat hij uit de diepe oceaanwateren had gehaald. Het anker, dat naar schatting zo'n honderd kilo woog, was bedekt met roest en zeekoraal, waartussen kleine krabben zich voortbewogen.
De twee kregen een tweede kans, nadat ze een paar jaar geleden een eerste anker uit het water hadden gehaald, maar dat meteen weer de diepte ingleed voordat ze het uit het water konden halen. Deze keer wist Logan dat hij de kans niet moest laten liggen en daar slaagde hij vakkundig in: voordat hij het optilde om aan boord van de vissersboot te brengen, wikkelde hij snel de lijn om het anker en sleepte hem vervolgens helemaal naar de oppervlakte. Het werd meteen duidelijk dat het ijzeren anker al heel oud was en dat de verticale as, met aan de uiteinden de traditionele gebogen verlengstukken die zich vertakken, een lengte had van ongeveer twee meter.
Anker van 100 kg gevangen, de bijzonderheden over zijn aspect
Freepik
In de familie Aiken komen ankers nogal eens voor: naast de zeer grote en oude die onlangs is gevonden en de vorige die verloren is gegaan, werd er vijftien jaar geleden nog een gevonden door de vader van de twee broers, die later een tuindecoratie werd. Hoewel de Aikens gewend zijn ankers uit het water te trekken, zijn ze zeker niet de enigen en hebben andere vissers zelfs nog grotere modellen tevoorschijn gehaald dan dit. In ieder geval wekt het verouderde aspect van de nieuwste ontdekking, die ongeveer negentig meter diep lag, enige belangstelling.
Onder de dikke laag roest kun je een glimp opvangen van het materiaal waarvan het is gemaakt: gezien het aspect en de grootte denkt Logan dat het eigendom is geweest van een zeilschip uit de 18e-19e eeuw. "Door te kijken naar de nerven en de manier waarop het metaal is gecorrodeerd, kun je zien dat het met de hand gesmeed ijzer is, en niet gesmolten of gelast", legt de deskundige visser uit. “Je kunt zien dat het behoorlijk oud is, maar verder is er geen enkele vorm van identificatie of markering. Het is te verroest om te zien wat er op zat."
En wat gaan de gebroeders Aiken nu doen met het waardevolle anker? Ze hebben er nog geen beslissing over genomen, maar het is niet uitgesloten dat het op zijn beurt een decoratie voor de tuin kan worden, of misschien een instrument dat zorgvuldig in een beschermd deel van het huis moet worden bewaard. In ieder geval een erfstuk dat voortkomt uit een mysterie dat de afgelopen eeuwen in de zee is verloren. Welk verhaal denk je dat er achter zit?
