Het krijgen van kinderen verlengt je leven, zo blijkt uit onderzoek: maar het is het aantal kinderen dat het verschil maakt
Ouder worden is een geweldige ervaring, maar volgens de wetenschap is de “prijs die je betaalt” een kortere levensduur. Dit is wat de nieuwe studie heeft gevonden.
Een studie bevestigt de verouderingstheorie van de vorige eeuw
Pixabay
Het krijgen van kinderen is een van de belangrijkste momenten in het leven, wat onvermijdelijk het bestaan van elke nieuwe ouder op zijn kop zet. Als voor toekomstige moeders de "hormonale onrust" en fysieke veranderingen op de voorgrond staan, ervaren vaders ook nieuwe sensaties en emoties die ze nog nooit eerder hebben gevoeld. Wanneer het kind arriveert, begint een nieuwe reis waarin we samen leren groeien en uitvoeren wat als de moeilijkste taak ter wereld wordt beschouwd. Het lijkt echter niet alleen om de emotionele en praktische aspecten te gaan die bij het ouderschap betrokken zijn: volgens de wetenschap zou deze rol op genetisch niveau namelijk de levensverwachting kunnen verkorten.
Onderzoekers aan de Universiteit van Michigan, VS, hebben de genetische en medische informatie van duizenden proefpersonen beoordeeld en bewijsmateriaal toegevoegd ter bevestiging van een evolutietheorie die in de twintigste eeuw is ontwikkeld en die betrekking heeft op menselijke veroudering, oftewel “geleidelijke achteruitgang van lichaamsfuncties die zich manifesteert als een afname van de reproductieve prestaties en een toename van het sterftecijfer met de leeftijd.”
De hypothese werd in 1957 geformuleerd door de evolutiebioloog George Williams, destijds assistent-professor aan de Michigan State University, volgens welke de genetische mutaties die betrokken zijn bij het ouder worden van de mens beïnvloed zouden kunnen worden door natuurlijke selectie, als dit zou leiden tot het krijgen van een groter aantal kinderen en op jongere leeftijd. Zijn idee staat tegenwoordig bekend als de theorie van de antagonistische pleiotropie van veroudering en wordt beschouwd als de meest erkende op het gebied van senescentie, ook al was dit tot nu toe alleen door individuele studies aangetoond.
Predispositie voor reproductie verkort de levensduur: de studie
Pickpik
In het nieuwe onderzoek testten Jianzhi Zhang, een evolutiebioloog van de Universiteit van Michigan, en Erping Long van de Chinese Academie voor Medische Wetenschappen en het Peking Union Medical College, de theorie van Williams door gebruik te maken van de database Biobank van het Verenigd Koninkrijk. “De theorie van de antagonistische pleiotropie gaat ervan uit dat natuurlijke selectie voor pleiotrope mutaties die zorgen voor een eerdere of grotere voortplanting maar het post-reproductieve leven belemmeren en veroudering veroorzaken”, schrijven de auteurs van het onderzoek. "Deze hypothese van de evolutionaire oorsprong van veroudering wordt ondersteund door casestudies, maar er ontbreekt onmiskenbaar genomisch bewijs. Hier testen we deze hypothese genomisch met behulp van de genotypen, reproductieve fenotypes en het overlijdensregister van 276.406 deelnemers aan de Britse Biobank. We zien een sterke negatieve genetische correlatie tussen reproductieve eigenschappen en levensduur.”
De gegevens die naar voren kwamen lijken er geen twijfel over te laten bestaan: menselijke voortplanting en een lang leven zijn onmiskenbaar met elkaar verbonden en het hebben van meer dan twee kinderen of minder dan twee kinderen kan de levensverwachting daadwerkelijk verlagen. “Individuen met hogere polygenetische scores voor voortplanting hebben een lagere overleving tot 76 jaar. De polygenetische score is toegenomen vergeleken met geboortecohorten van 1940 tot 1969.”
Genetische aanleg voor voortplanting en levensduur: de rol van omgevingsfactoren
Pixabay
De interessante studie werd gefinancierd door de National Institutes of Health, USA, de National Natural Science Foundation of China en het Innovation Fund van de Chinese Academie voor Medische Wetenschappen. “Deze bevindingen bieden krachtige ondersteuning voor de hypothese van Williams dat veroudering ontstaat als een bijproduct van natuurlijke selectie voor eerdere en grotere voortplanting. Natuurlijke selectie maakt zich weinig zorgen over hoe lang we leven nadat de voortplanting voltooid is, omdat onze geschiktheid grotendeels wordt bepaald door het einde van de voortplanting”, legt Zhang uit.
In ieder geval wijzen de onderzoekers erop dat zowel de levensduur als de voortplanting niet alleen afhankelijk zijn van genetica, integendeel: in die zin zijn het vooral omgevingsfactoren, zoals het gebruik van voorbehoedmiddelen en zwangerschapsonderbrekingen, die hierop van invloed zijn. "Interessant is dat als je rekening houdt met de hoeveelheid en het tijdstip van genetisch voorspelde voortplanting, het hebben van twee kinderen overeenkomt met de langste levensduur. Het hebben van minder of meer kinderen verkort je levensduur." En niet alleen dat: “Deze trends worden voornamelijk aangedreven door substantiële veranderingen in het milieu, waaronder veranderingen in levensstijl en technologieën, en zijn tegengesteld aan veranderingen veroorzaakt door natuurlijke selectie van de genetische varianten die in dit onderzoek zijn geïdentificeerd. Dit contrast geeft aan dat, vergeleken met omgevingsfactoren, genetische factoren een ondergeschikte rol spelen in de menselijke fenotypische veranderingen die hier worden bestudeerd.”
Door 583 genetische mutaties in de database te analyseren die verband houden met de voortplanting, ontdekten de auteurs dat veel hiervan zich de afgelopen decennia verder hebben verspreid, ondanks dat ze consistent zijn met een kortere levensduur. De natuur heeft daarom de neiging om de voorkeur te geven aan ons voortplantingsvermogen boven onze levensduur. Aan de andere kant heeft een ander onderzoek gesuggereerd dat de snelle veroudering van de mens, vergeleken met andere soorten, zijn oorsprong vond in het tijdperk van de dinosauriërs en dat het juist om de bescherming van de voortplanting gaat. Wat vind jij hieervan?
