Het kerkhof van ruimtevoorwerpen is niet alleen sciencefiction, maar bestaat echt: en het bevindt zich op aarde
Heel vaak horen we in sciencefictionfilms over denkbeeldige plaatsen waar wrakken van ruimteschepen en objecten uit de ruimte liggen. Welnu, dit idee is niet alleen maar een verzinsel van de fantasie, want op aarde is er een afgelegen plek, zo ver mogelijk verwijderd van elk continent, die wordt gebruikt als kerkhof voor ruimteschroot.
Wat gebeurt er met ruimtestations en astronauten als ze terugkeren naar de aarde?
Pexels
Ruimtestations, zoals het Internationale Ruimtestation (ISS), zijn ontworpen om gedurende langere tijd in een baan om de aarde te blijven. Aan het einde van hun operationele levensduur moeten ze echter veilig buiten gebruik worden gesteld.
De ontmanteling omvat gewoonlijk een "gecontroleerde afdaling" waarbij het ruimtestation in de atmosfeer van de aarde wordt gedropt in de richting van een veilig gebied, meestal een grote watermassa zoals de Stille Oceaan.
Tijdens de fase van terugkeer verbrandt het grootste deel van de structuur van het ruimtestation in de atmosfeer als gevolg van de enorme wrijving en gegenereerde hitte. De fragmenten die de atmosferische wrijving overleven, vallen in zee, in eerder aangewezen gebieden ver van zee- en luchtroutes.
Ruimteschepen, zoals een space shuttle of retour-capsules (zoals die worden gebruikt tijdens de Apollo-missies of door SpaceX Dragon), zijn ontworpen om opnieuw de atmosfeer van de aarde binnen te gaan en veilig te landen.
Tijdens de terugkeer moet het ruimtevaartuig door de atmosfeer van de aarde gaan, een proces waarbij opnieuw veel warmte wordt gegenereerd als gevolg van hoge wrijving. Om deze reden zijn ruimteschepen uitgerust met speciale hitteschilden die zowel het voertuig als de inzittenden kunnen beschermen.
Eenmaal voldoende afgeremd door de atmosfeer, gebruikt het ruimtevaartuig parachutes (of, in sommige gevallen, voortstuwende landingssystemen) om op een gecontroleerde manier te landen. Meestal vindt de landing plaats op zee of in afgelegen gebieden.
Waar bevindt zich het kerkhof voor ruimteobjecten?
Pexels
Point Nemo, gelegen in de Stille Zuidzee, vertegenwoordigt het meest geïsoleerde gebied op aarde en is het verste punt verwijderd van welke landmassa dan ook.
Deze afgelegen locatie dient als definitieve opslagplaats voor buiten gebruik gestelde ruimtevaartuigen, waaronder satellieten, ruimteschepen en zelfs ruimtestations. Tot de bekendste “bewoners” behoren het ruimtestation Mir van de Sovjet-Unie, voertuigen uit het programma Salyut, evenals talrijke bevoorradingsvoertuigen van de Russische, Japanse en Europese Ruimtevaartorganisatie.
Het Internationale Ruimtestation (ISS) is ook voorbestemd om zijn bestaan in dit gebied te beëindigen.
Door zijn extreem geïsoleerde locatie bevindt Point Nemo zich feitelijk dichter bij de astronauten aan boord van het ISS, die zich slechts 415 km erboven bevinden, dan bij welke menselijke bevolking dan ook op aarde. De dichtstbijzijnde bewoonde stad ligt namelijk zo’n 2.700 kilometer verderop.
Er is ook bijna geen leven i de omgeving van Point Nemo, vanwege de ligging in de Zuidelijke Pacific Gyre. Deze oceaanstroming creëert omstandigheden die de aanvoer van koud, voedselrijk water beperken, waardoor het gebied relatief onvruchtbaar wordt. Als gevolg hiervan wordt het zeeleven voornamelijk gedomineerd door bacteriën en zeer gespecialiseerde soorten zoals de springkreeft, die zich heeft aangepast om te overleven in deze extreme omstandigheden.
Point Nemo is daarom een perfecte plek om ruimtevaartmaterialen op te slaan die niet meer nodig zijn en het einde van hun levensduur hebben bereikt.
